حرفِ حساب 🇮🇷

🔻چالش بی سوادی در نظام آموزشی ایران!چاره چیست؟ مقصر کیست؟

✍ ابراهیم سحرخیز

▪️ باسوادی، مفهومی چند معنایی با تعاریفی متفاوت، که امروز به چالشی بزرگ برای آموزش وپرورش تبدیل شده است.«بر پایه آمار ۱۴۰۲، نرخ باسوادی در ایران در حالی به مرز ۹۷ درصد رسیده است» که به روایت مرکز پژوهش های مجلس، «علاوه بر ۱۰ میلیون بی سواد، ما با ۱۰ میلیون کم سواد روبرو هستیم که تحصیلاتی کمتر از پنجم ابتدایی دارند.»نرخ باسوادی امروزه از چنان اهمیتی برخوردار است که عمق و اندازه آن در هر منطقه جغرافیایی، نشانی از سرمایه انسانی آن محسوب می شود که به باور اقتصاد دانان، هزینه تربیت باسوادان بسیار کمتر از افراد بی سواد است.شواهد نشان می دهد برغم آمار ۹۷ درصدی پوشش تحصیلی در ایران، بی سوادی، تبعیض و نابرابری در برخوداری از آموزش با کیفیت، مانع از رسیدن ایران به نظام آموزشی دلخواه و کارآمد شده است.

▪️پیمایش های ملی و بین المللی نشان می دهند از هر ۲۰ دانش آموزی که از پایه ششم به هفتم راه پیدا کرده دست کم ۵ نفر از آنان ،از داشتن مهارت پایه یعنی خواندن و نوشتن درست، محرومند.پر معلوم است که این دانش آموزان در دروسی مثل ریاضی و علوم نیز حرفی برای گفتن نداشته باشند.این عارضه محصول ایام کرونا یا رخوت سالهای پس از کرونا نیست، هرچند که ممکن است پدیده هایی مانند همه گیری کرونا، بی پاسخ ماندن مسأله آلودگی هوا یا ترافیک کلان شهرها با اضافه شدن ناترازی های مربوط به سوخت و انرژی در دولت چهاردهم تا عادت دادن دانش آموزان به شبکه زوار در رفته «شاد » بر پیاز داغ آن اضافه کرده باشد.این مشکل ،پدیده‌ای است که در ۲۸ سال گذشته چون موریانه در پیکره آموزش وپرورش ایران لانه کرده است.
واقعیت این است که شمار قابل ملاحظه‌ای از دانش آموزان ایرانی مدتهاست حتی در روخوانی ساده ترین متن ها، ضعف دارند و از پس یک ضرب و تقسیم ساده بر نمی آیند تا جایی که قدیمی تر ها ، مدارس امروز ما را به تنبل خانه شاه عباس تشبیه کرده که جز ور رفتن با «ماس ماسکی » مثل گوشی تلفن همراه، هنر دیگری در چنته ندارند.معلم نیز اقتدار و احترام گذشته را از دست داده است.

▪️آموزش و پرورش ما خواسته یا خواسته با تأثیر پذیرفتن از پیامد های کنکور، با به حاشیه راندن دروسی مثل انشا و املا با عادت دادن دانش آموزان دوره ابتدایی به کتاب کار های آماده و از پیش چاپ شده به جای دفترچه های مشق دیروز، فرصت دست ورزی، نوشتن و خواندن را از بچه ها سلب کرده، ادبیات فارسی را زیر چکش ضربات ریاضی، فیزیک، شیمی یا قس علی هذا که در کنکور از اهمیت یا ضریب بیشتری برخوردارند از حیز انتفاع انداخته است.دانشجوی امروز دانشگاه،از نوشتن یک متن چهار خطی روی کاغذ عاجز است اگر تبلت یا موبایل را از او بگیرید دست و پا چلفتی به تمام معناست! در جهان امروز که ادعا می شود تنها در عرض یک ساعت یا یک روز ،معادل تمامی اعصار و قرون پیشین در تاریخ زندگی بشر ، داده یا اطلاعات تولید می شود، مدل ارزان تر اما موثری مانند اپلیکیشن چینی دیپ سیک (Deep seek) در رقابت با Chat Gpt آمریکایی نشان داد نوآوری در حوزه هوش مصنوعی ،همیشه مربوط به پول نیست.«پاول دوروف، مدیرعامل نابغه تلگرام ،» که چرایی این دستاورد بزرگ را در نظام آموزشی چین جستجو کرده، آن را محصول رویکردی می داند که سال‌هاست در نظام آموزشی آمریکا یا کشورهای غربی به فراموشی سپرده شده است.
رویکردی که در ایران نیز در آستانه فراموشی است. مدارس غربی و آمریکایی با روی آوردن به روش های متنوع و کمتر رقابتی در سنجش و اندازه‌گیری پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، بر این باورند که باید برای محافظت دانش آموزان دربرابر فشارهای روانی، از رتبه بندی( Ranking )در بین مدارس و دانش آموزان خودداری کرد.
اما در چین از دیرباز تا کنون تحت تاثیر آموزه های کنفوسیوس بر ارزش هایی مثل سخت کوشی، احترام به معلم، رتبه بندی سختگیرانه حتی در کنکور همچنان تاکید می شود چیزی که در ایران روز به روز در حال رنگ باختن است.

▪️«باید بپذیریم که جهان واقعی پر از این رتبه بندی ها است چه در ورزش، چه در علم چه در فناوری و...مطالعات نشان می دهد« رمز موفقیت چهار کشور کره جنوبی ، ژاپن، سنگاپور و هنگ کنگ در آزمون های بین المللی پرلز و تیمز ناشی از وضوح و هماهنگی در اهداف نظام آموزشی، سخت گیری و قاطعیت در مدرسه، آزمون هایی که توانایی دانش آموزان در درک و کاربرد برنامه درسی را به روشنی سنجیده بر رتبه بندی واقعی معلمان و مدارس تاکید دارند.»در فرهنگ این کشورها از جمله چین ، موفقیت تحصیلی نه تنها یک امر شخصی بلکه یک مسوولیت خانوادگی و اجتماعی است.

www.tgoop.com/hrhesab2/7735

1.4K viewsFeb 2 at 19:43

🔻چالش بی سوادی در نظام آموزشی ایران!چاره چیست؟ مقصر کیست؟

✍ ابراهیم سحرخیز

▪️ باسوادی، مفهومی چند معنایی با تعاریفی متفاوت، که امروز به چالشی بزرگ برای آموزش وپرورش تبدیل شده است.«بر پایه آمار ۱۴۰۲، نرخ باسوادی در ایران در حالی به مرز ۹۷ درصد رسیده است» که به روایت مرکز پژوهش های مجلس، «علاوه بر ۱۰ میلیون بی سواد، ما با ۱۰ میلیون کم سواد روبرو هستیم که تحصیلاتی کمتر از پنجم ابتدایی دارند.»نرخ باسوادی امروزه از چنان اهمیتی برخوردار است که عمق و اندازه آن در هر منطقه جغرافیایی، نشانی از سرمایه انسانی آن محسوب می شود که به باور اقتصاد دانان، هزینه تربیت باسوادان بسیار کمتر از افراد بی سواد است.شواهد نشان می دهد برغم آمار ۹۷ درصدی پوشش تحصیلی در ایران، بی سوادی، تبعیض و نابرابری در برخوداری از آموزش با کیفیت، مانع از رسیدن ایران به نظام آموزشی دلخواه و کارآمد شده است.

▪️پیمایش های ملی و بین المللی نشان می دهند از هر ۲۰ دانش آموزی که از پایه ششم به هفتم راه پیدا کرده دست کم ۵ نفر از آنان ،از داشتن مهارت پایه یعنی خواندن و نوشتن درست، محرومند.پر معلوم است که این دانش آموزان در دروسی مثل ریاضی و علوم نیز حرفی برای گفتن نداشته باشند.این عارضه محصول ایام کرونا یا رخوت سالهای پس از کرونا نیست، هرچند که ممکن است پدیده هایی مانند همه گیری کرونا، بی پاسخ ماندن مسأله آلودگی هوا یا ترافیک کلان شهرها با اضافه شدن ناترازی های مربوط به سوخت و انرژی در دولت چهاردهم تا عادت دادن دانش آموزان به شبکه زوار در رفته «شاد » بر پیاز داغ آن اضافه کرده باشد.این مشکل ،پدیده‌ای است که در ۲۸ سال گذشته چون موریانه در پیکره آموزش وپرورش ایران لانه کرده است.
واقعیت این است که شمار قابل ملاحظه‌ای از دانش آموزان ایرانی مدتهاست حتی در روخوانی ساده ترین متن ها، ضعف دارند و از پس یک ضرب و تقسیم ساده بر نمی آیند تا جایی که قدیمی تر ها ، مدارس امروز ما را به تنبل خانه شاه عباس تشبیه کرده که جز ور رفتن با «ماس ماسکی » مثل گوشی تلفن همراه، هنر دیگری در چنته ندارند.معلم نیز اقتدار و احترام گذشته را از دست داده است.

▪️آموزش و پرورش ما خواسته یا خواسته با تأثیر پذیرفتن از پیامد های کنکور، با به حاشیه راندن دروسی مثل انشا و املا با عادت دادن دانش آموزان دوره ابتدایی به کتاب کار های آماده و از پیش چاپ شده به جای دفترچه های مشق دیروز، فرصت دست ورزی، نوشتن و خواندن را از بچه ها سلب کرده، ادبیات فارسی را زیر چکش ضربات ریاضی، فیزیک، شیمی یا قس علی هذا که در کنکور از اهمیت یا ضریب بیشتری برخوردارند از حیز انتفاع انداخته است.دانشجوی امروز دانشگاه،از نوشتن یک متن چهار خطی روی کاغذ عاجز است اگر تبلت یا موبایل را از او بگیرید دست و پا چلفتی به تمام معناست! در جهان امروز که ادعا می شود تنها در عرض یک ساعت یا یک روز ،معادل تمامی اعصار و قرون پیشین در تاریخ زندگی بشر ، داده یا اطلاعات تولید می شود، مدل ارزان تر اما موثری مانند اپلیکیشن چینی دیپ سیک (Deep seek) در رقابت با Chat Gpt آمریکایی نشان داد نوآوری در حوزه هوش مصنوعی ،همیشه مربوط به پول نیست.«پاول دوروف، مدیرعامل نابغه تلگرام ،» که چرایی این دستاورد بزرگ را در نظام آموزشی چین جستجو کرده، آن را محصول رویکردی می داند که سال‌هاست در نظام آموزشی آمریکا یا کشورهای غربی به فراموشی سپرده شده است.
رویکردی که در ایران نیز در آستانه فراموشی است. مدارس غربی و آمریکایی با روی آوردن به روش های متنوع و کمتر رقابتی در سنجش و اندازه‌گیری پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، بر این باورند که باید برای محافظت دانش آموزان دربرابر فشارهای روانی، از رتبه بندی( Ranking )در بین مدارس و دانش آموزان خودداری کرد.
اما در چین از دیرباز تا کنون تحت تاثیر آموزه های کنفوسیوس بر ارزش هایی مثل سخت کوشی، احترام به معلم، رتبه بندی سختگیرانه حتی در کنکور همچنان تاکید می شود چیزی که در ایران روز به روز در حال رنگ باختن است.

▪️«باید بپذیریم که جهان واقعی پر از این رتبه بندی ها است چه در ورزش، چه در علم چه در فناوری و...مطالعات نشان می دهد« رمز موفقیت چهار کشور کره جنوبی ، ژاپن، سنگاپور و هنگ کنگ در آزمون های بین المللی پرلز و تیمز ناشی از وضوح و هماهنگی در اهداف نظام آموزشی، سخت گیری و قاطعیت در مدرسه، آزمون هایی که توانایی دانش آموزان در درک و کاربرد برنامه درسی را به روشنی سنجیده بر رتبه بندی واقعی معلمان و مدارس تاکید دارند.»در فرهنگ این کشورها از جمله چین ، موفقیت تحصیلی نه تنها یک امر شخصی بلکه یک مسوولیت خانوادگی و اجتماعی است.

BY حرفِ حساب 🇮🇷