tgoop.com/in_a_short_moment/27
Last Update:
آموزش ادبیات و عارضهی نزدیکبینی
#یادداشت
از هفتسالگی تا الان که سی و چهار سالم است، هیچ سالی نبوده که از کلاس درس جدا افتاده باشم. همیشه یا درس دادهام یا درس خواندهام یا هر دو. هزار جور کلاس و هزار جور معلم و استاد دیدهام: از کلاسهای شلوغ چند ده نفره تا کلاس پنج نفرهی دورهی دکترا، از معلمهای خیلی سنتی تا «جان کیتینگ»های هیجانانگیز، باسواد و بیسواد، مدعی و بیادعا، دوستداشتنی و نچسب. خودم هم در هزار جور کلاس درس دادهام: از راهنمایی تا دانشگاه، از کلاس درس رسمی تا کلاسهای آزاد بیرون نظام آموزشی، از کلاسهایی که هیچکس به حرفم گوش نمیکرده تا کلاسهایی هر کلمهام را بچهها میقاپیدند که نکند نکتهای از دستشان در برود. کلاس ادبیات میتواند بهشت باشد یا جهنم. شورانگیز یا ملالآور. اما چطور؟ اینجا میخواهم یکی از آن چیزهایی که کلاسهای ادبیات را ملالآور و کمفایده میکند معرفی کنم. من اسمش را گذاشتهام عارضهی نزدیکبینی.
متن کامل
https://www.tgoop.com/in_a_short_moment
BY در یک فرصت باریک
Share with your friend now:
tgoop.com/in_a_short_moment/27