tgoop.com/irajrezaie/2404
Last Update:
شادیِ بودن!
و درنهایت، شادیِ بودن هم هست که کیرکگور به شیوه‌ای دربارۀ آن می‌نویسد که یادآورِ "تمریناتِ قدردانی" در روانشناسیِ مثبت‌گرایِ معاصر است؛ "اینکه انسان گردیدی، اینکه توانستی ببینی _ تنها به این بیندیش که می‌توانی ببینی!_ اینکه توانستی بشنوی، اینکه توانستی ببویی، اینکه توانستی بچشی، اینکه توانستی حس کنی، اینکه خورشید بر تو می‌تابد... و برای تو، و چون خورشید فرو رود، ماه می‌آغازد، سپس ستارگان بیفروزند". کیرکگور همین طور ادامه می‌دهد و بسیاری از پدیده‌ها را برمی‌شمارد که ما بار دیگر باید لذتِ آن‌ها را تجربه کنیم. بعد به نتیجۀ پایانی‌اش می‌رسد "اگر این‌ها دلیلی نیست برای شادمانی، پس دیگر هیچ دلیلی برای شادمانی نخواهی یافت."
▪️فضیلتِ کناره گرفتن (هنرِ خویشتن‌داری در عصرِ افراط): سوِند برینکمن، ترجمۀ محمد ملاعباسی، نشر ترجمان، ص 61.
این قطعۀ کتاب برینکمن، نویسندۀ دانمارکی را که می‌خواندم، خاطرم رفت به سروده‌هایِ نغز و دل‌آرایِ پارسی و آن دسته از شاعرانِ پارسی‌گوی، چه از دفتر دیروز چه از دفتر امروز، که شعرشان، ستایشگرِ حیات است و دعوت به تماشایِ شادی‌هایِ به ظاهرِ کوچک و ناچیزِ زندگی. به طور خاص، خاطرم چون کبوتری پَر کشید و رفت بر بامِ بلند شعری از م. سرشک با عنوانِ "شادی آغاز":
ای خوشا شادیِ آغاز و خوشا صبحدما
ای خوشا جاده و در جاده نهادن قدما
ای خوشا رفتن و رفتن، تک و تنها رفتن
چوبدستی به کف و دل تهی از هر چه غما....
ای خوشا رُستن نوبرگ، بر آن بیدِ کهن
که توان خورد به شادابیِ رویَش قَسَما...
راستی لحظۀ دیداریِ هرگزیابی‌ست
که به فرسنگ گریزد ز تو انبوهِ غَما
نِگَهت شاد و دلت شاد و سخن‌هایت شاد
شادیی این همه در فرصت یک صبحدما
همچو خیام مشو غافل از ایّام حیات
لحظه‌ای را که در آن نیست غمی مغتنما
تا نه بس، دیر، درین حشمت و تمکین نَزِیَد
شاخِ بادام که بر خاک فشاند دِرَما
برگی از دفترِ عیش است به تقویمِ حیات
ورقِ لاله که از باد شد آنک دُژَما...
@irajrezaie
BY از زبانِ ذَرّه / ایرج رضایی
Share with your friend now:
tgoop.com/irajrezaie/2404