شهر فلسفه ایران

«در سال‌های اخیر بارها اعلام شده است که عشق به پایان خود رسیده است. ادعا بر این است که عشق، به سبب آزادی بی‌پایانِ انتخاب، وفور گزینه‌ها، و اجبار بی‌امان به کمال مطلوب، دارد از نفس می‌افتد. در جهانی از امکان‌های نامحدود، خود عشق نمایانگرِ یک عدم امکان است. گفته می‌شود شور و حرارت هم از رمق افتاده است. ایوا ایلوز این وضعیت را نتیجۀ عقلانی‌شدنِ عشق و گسترشِ فناوری‌های حق انتخاب می‌داند. با این حال، این نظریۀ جامعه‌شناختی عاجز است از تشخیص عامل اثرگذارِ دیگری که بسیار بیش از آزادی بی‌پایان یا امکان‌های نامحدود عشق را می‌فرساید. بحران عشق بیشتر از آنکه ملهم از فراوانیِ دیگران باشد زاییدۀ فرسایشِ دیگری است. این فرسایش دارد در تمامِ سپهرهای زندگی رخ می‌دهد؛ نتیجۀ منطقی‌اش خودشیفته‌سازیِ هردم افزونِ خود است. در حقیقت، محو شدن دیگری فرایندی دراماتیک است – گرچه به‌نحوی بس خطیر وسیعاً از نظرها پنهان است.»
#بیونگ_چول_هان
#فریبرز_همایی
#آلن_بدیو
#اروس
#عشق
www.philosophycity.ir

www.tgoop.com/iraniancityofphilosophy/1385

673 viewsشهر فلسفه, Dec 28 at 08:29

«در سال‌های اخیر بارها اعلام شده است که عشق به پایان خود رسیده است. ادعا بر این است که عشق، به سبب آزادی بی‌پایانِ انتخاب، وفور گزینه‌ها، و اجبار بی‌امان به کمال مطلوب، دارد از نفس می‌افتد. در جهانی از امکان‌های نامحدود، خود عشق نمایانگرِ یک عدم امکان است. گفته می‌شود شور و حرارت هم از رمق افتاده است. ایوا ایلوز این وضعیت را نتیجۀ عقلانی‌شدنِ عشق و گسترشِ فناوری‌های حق انتخاب می‌داند. با این حال، این نظریۀ جامعه‌شناختی عاجز است از تشخیص عامل اثرگذارِ دیگری که بسیار بیش از آزادی بی‌پایان یا امکان‌های نامحدود عشق را می‌فرساید. بحران عشق بیشتر از آنکه ملهم از فراوانیِ دیگران باشد زاییدۀ فرسایشِ دیگری است. این فرسایش دارد در تمامِ سپهرهای زندگی رخ می‌دهد؛ نتیجۀ منطقی‌اش خودشیفته‌سازیِ هردم افزونِ خود است. در حقیقت، محو شدن دیگری فرایندی دراماتیک است – گرچه به‌نحوی بس خطیر وسیعاً از نظرها پنهان است.»
#بیونگ_چول_هان
#فریبرز_همایی
#آلن_بدیو
#اروس
#عشق
www.philosophycity.ir

BY شهر فلسفه ایران