tgoop.com/iraniancityofphilosophy/1407
Last Update:
برای دروغگو حقیقت اهمیت دارد، هرچند برای تأمین مقاصدش کذب را برگزیده. بنابراین لازمۀ دروغگویی دانستنِ حقیقت است. اما برای مزخرفگو فرق بین حقیقت و کذب هیچ اهمیتی ندارد؛ حتی ممکن است نداند که دربارۀ آن موضوع چه چیزی درست است و چه چیزی نادرست.
کلمۀ دیگری که معرف همۀ اینهاست کلمۀ «وایب» است. وقتی صحبت میکنیم و به درست بودنش فکر نمیکنیم همه چیز فقط وایب است. وقتی کسی میگوید دارد وایبگویی (یا بهعبارتی مزخرفگویی) میکند عملاً خودش را در لاکی محافظ قرار میدهد که از هر انتقادی مصون است. اینجاست که میگوییم «چرا من رو جدی میگیری؟ من خودمم خودم رو جدی نمیگیرم!».
مزخرفات همه جا را فرا گرفته است و این روزها اهمیت دادن به حقیقت کاری افراطی به شمار میرود.
این روزها اهمیت دادن به حقیقت کاری افراطی به شمار میرود/ جرد هندرسون/ ترجمۀ محمد مهدیپور
#حقیقت
#دروغ
#مزخرفگویی
#وایب
#جرد_هندرسون
www.philosophycity.ir
BY شهر فلسفه ایران

Share with your friend now:
tgoop.com/iraniancityofphilosophy/1407