خرمگس

فرهاد قنبری
نسبت ما و کریسمس

بهانه بسیاری از مردم برای برگزاری جشن ها و مراسم هایی مانند کریسمس و هالوین و والنتاین این است که اولا ما در «دهکده جهانی» زندگی می کنیم و یکی از ویژگی های زندگی در دهکده این است که همه مردم یکدیگر را می شناسد و رسومات یکدیگر مشارکت می کنند و دیگر آنکه برای شادی و جشن و سرور باید به دنبال بهانه‌ای بود و این جشن‌های غربی هم بهانه خوبی برای شادی و سرور و سرمستی‌اند.

اما فارغ از وجه تبلیغاتی و اقتصادی شعارهایی مانند «جهان وطنی» و «دهکده جهانی» باید به خاطر داشت که انسانها هر کدام به سرزمین و فرهنگی تعلق دارند و خارج از آن همچون بخیه و وصله ناجوری به نظر می رسند. واقعیت آن است که بسیاری از ایرانی ها و اعراب و شرقی هایی که دهه هاست در جوامع غربی ساکن هستند و هالوین و کریسمس را جشن می گیرند هم به خوبی آگاهند، که هنوز در آن جامعه غریبه بی آزاری هستند و این رسومات ازآن آنها نیست و هنوز نتوانسته اند به عنوان عضوی از فرهنگ آن جامعه به رسمیت شناخته شوند.
واقعیت آن است که شعار دهکده جهانی و جهان وطن ایده ای اقتصادی و در خدمت سرمایه داری غربی است که از ملتهای جهان می خواهد همگی کوکا و آیفون و مک دونالد و هالیوود ما را مصرف کنند، وگرنه در حوزه زندگی خصوصی و آداب و رسوم اصلا در دنیا کسی چه می داند جشن سال نو و سایر جشن های هندوها و چینی ها و ژاپنی ها و مسلمانان و ایرانی ها و آفریقایی ها که بیش از شصت، هفتاد درصد جمعیت جهان را تشکیل می دهند، چه روزی است و چه نامی دارد (و اصلا گیریم که مردم دنیا فهمیدند روز عشق و عید هندی ها و چینی ها و.. فلان روز است، اما چه کسی برای رسومات هندی و ایرانی و چینی تره خورد می کند؟) واقعیت آن است که جشن کریسمس بیشتر از آنکه یک جشن مسیحی باشد، یک جشن تاریخی و جغرافیایی و مخصوص جوامع غربی است.

دیگر آنکه جشن و شادی و سرور بیشتر از آنکه محصول والنتاین و شکلک‌های هالووین و کاج کریسمس و بدمستی‌های شبانه و ترقه بازی و امثالهم باشد، امری درونی است که از سیرابی جان انسانها نشات می‌گیرد و هیچ جای دنیا کسی با شکلک درآوردن و خرید کردن و دریافت هدیه و رقصیدن در کوچه و خیابان و تقلید از رسومات دیگران، شادی و نشاط واقعی را تجربه نخواهد کرد.

و مسئله مهمتر این است که انسان بسیار بیشتر از آنچه فکر می کند موجودی بومی بوده و به سرزمین و سنت های فرهنگی و زبانی و تاریخی خود وابسته است و این سنت و تاریخ آنقدر نقش مهمی در شکل گیری انسان دارد که حتی برای یک مسیحی ایرانی یا مسلمان ایرانی که بیش از هزار سال است به آئین و دین مسیح و اسلام درآمده است، جشنی مانند نوروز از جشن هایی مانند «کریسمس» پررنگ‌تر و مهم‌تر است.
@kharmagaas

www.tgoop.com/kharmagaas/9370

37.4K viewsedited  Dec 24, 2020 at 14:52

فرهاد قنبری
نسبت ما و کریسمس

بهانه بسیاری از مردم برای برگزاری جشن ها و مراسم هایی مانند کریسمس و هالوین و والنتاین این است که اولا ما در «دهکده جهانی» زندگی می کنیم و یکی از ویژگی های زندگی در دهکده این است که همه مردم یکدیگر را می شناسد و رسومات یکدیگر مشارکت می کنند و دیگر آنکه برای شادی و جشن و سرور باید به دنبال بهانه‌ای بود و این جشن‌های غربی هم بهانه خوبی برای شادی و سرور و سرمستی‌اند.

اما فارغ از وجه تبلیغاتی و اقتصادی شعارهایی مانند «جهان وطنی» و «دهکده جهانی» باید به خاطر داشت که انسانها هر کدام به سرزمین و فرهنگی تعلق دارند و خارج از آن همچون بخیه و وصله ناجوری به نظر می رسند. واقعیت آن است که بسیاری از ایرانی ها و اعراب و شرقی هایی که دهه هاست در جوامع غربی ساکن هستند و هالوین و کریسمس را جشن می گیرند هم به خوبی آگاهند، که هنوز در آن جامعه غریبه بی آزاری هستند و این رسومات ازآن آنها نیست و هنوز نتوانسته اند به عنوان عضوی از فرهنگ آن جامعه به رسمیت شناخته شوند.
واقعیت آن است که شعار دهکده جهانی و جهان وطن ایده ای اقتصادی و در خدمت سرمایه داری غربی است که از ملتهای جهان می خواهد همگی کوکا و آیفون و مک دونالد و هالیوود ما را مصرف کنند، وگرنه در حوزه زندگی خصوصی و آداب و رسوم اصلا در دنیا کسی چه می داند جشن سال نو و سایر جشن های هندوها و چینی ها و ژاپنی ها و مسلمانان و ایرانی ها و آفریقایی ها که بیش از شصت، هفتاد درصد جمعیت جهان را تشکیل می دهند، چه روزی است و چه نامی دارد (و اصلا گیریم که مردم دنیا فهمیدند روز عشق و عید هندی ها و چینی ها و.. فلان روز است، اما چه کسی برای رسومات هندی و ایرانی و چینی تره خورد می کند؟) واقعیت آن است که جشن کریسمس بیشتر از آنکه یک جشن مسیحی باشد، یک جشن تاریخی و جغرافیایی و مخصوص جوامع غربی است.

دیگر آنکه جشن و شادی و سرور بیشتر از آنکه محصول والنتاین و شکلک‌های هالووین و کاج کریسمس و بدمستی‌های شبانه و ترقه بازی و امثالهم باشد، امری درونی است که از سیرابی جان انسانها نشات می‌گیرد و هیچ جای دنیا کسی با شکلک درآوردن و خرید کردن و دریافت هدیه و رقصیدن در کوچه و خیابان و تقلید از رسومات دیگران، شادی و نشاط واقعی را تجربه نخواهد کرد.

و مسئله مهمتر این است که انسان بسیار بیشتر از آنچه فکر می کند موجودی بومی بوده و به سرزمین و سنت های فرهنگی و زبانی و تاریخی خود وابسته است و این سنت و تاریخ آنقدر نقش مهمی در شکل گیری انسان دارد که حتی برای یک مسیحی ایرانی یا مسلمان ایرانی که بیش از هزار سال است به آئین و دین مسیح و اسلام درآمده است، جشنی مانند نوروز از جشن هایی مانند «کریسمس» پررنگ‌تر و مهم‌تر است.
@kharmagaas

BY خرمگس