وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ جشن سده
یکی دیگر از جشن های بزرگ ایران باستان که از زمان های بسیار دور برای ما به یادگار مانده جشن سده است که جشن پیدایش آتش می باشند و روایات ایرانی آن را به هوشنگ پادشاه پیشدادی نسبت می دهند.
فردوسی در شاهنامه خود شرح پیدایش آتش و بنیان گذاری جشن سده را در زمان هوشنگ شاه ضمن داستانی بیان نموده می گوید که روزی هوشنگ شاه به همراهی درباریان و ندیمان خود به منظور گردش به سوی کوه می رود در راه به مار تنومندی برخورد می کند و با سنگ بزرگی به جنگ او می شتابد. سنگ را به سوی مار پرتاب می کند ولى سنگ به سنگ ديگرى خورده از آن جرقه ای بیرون می جهد و خار خشکی را که در آن نزدیکی باشد مشتعل می نماید.
شاه و درباریان که تا به آن روز آتش ندیده بودند به شگفت اندر می شوند و هوشنگ چنین لب به سخن می گشاید :
بگفتا فروغی است این ایزدی،
پرستید باید اگر بخردی.
شب آمد برافروخت آتش چو کوه،
همان شاه در گرد او با گروه.
یکی جشن کرد آن شب و باده خورد،
سده نام آن جشن فرخنده کرد.
زِ هوشنگ ماند این سده یادگار،
بسی باد چون او دگر شهریار.
سده از واژه ی سد (صد) آمده است و همان طور که هفته به معنی ۷ روز است و چهله به معنی چهل روز و دهه و سی روزه به معنی روز دهم و سی ام و پنجه به معنی پنج روز است و هم چنین پنج انگشتان دست و پا را پنجه می گویند و هزاره به معنی هزار سال است سده هم بخ معنی سد روز می باشد.
در صفحات پیش گفتم که آریایی ها در محلی به نام ایرانویج زندگی می کردند که آن جا ده ماه هوا سرد و تنها دو ماه هوا معتدل بود.
۲۵۱
@khashatra

www.tgoop.com/khashatra/41236

255 viewsبردیا, Feb 2 at 02:45

✅ جشن سده
یکی دیگر از جشن های بزرگ ایران باستان که از زمان های بسیار دور برای ما به یادگار مانده جشن سده است که جشن پیدایش آتش می باشند و روایات ایرانی آن را به هوشنگ پادشاه پیشدادی نسبت می دهند.
فردوسی در شاهنامه خود شرح پیدایش آتش و بنیان گذاری جشن سده را در زمان هوشنگ شاه ضمن داستانی بیان نموده می گوید که روزی هوشنگ شاه به همراهی درباریان و ندیمان خود به منظور گردش به سوی کوه می رود در راه به مار تنومندی برخورد می کند و با سنگ بزرگی به جنگ او می شتابد. سنگ را به سوی مار پرتاب می کند ولى سنگ به سنگ ديگرى خورده از آن جرقه ای بیرون می جهد و خار خشکی را که در آن نزدیکی باشد مشتعل می نماید.
شاه و درباریان که تا به آن روز آتش ندیده بودند به شگفت اندر می شوند و هوشنگ چنین لب به سخن می گشاید :
بگفتا فروغی است این ایزدی،
پرستید باید اگر بخردی.
شب آمد برافروخت آتش چو کوه،
همان شاه در گرد او با گروه.
یکی جشن کرد آن شب و باده خورد،
سده نام آن جشن فرخنده کرد.
زِ هوشنگ ماند این سده یادگار،
بسی باد چون او دگر شهریار.
سده از واژه ی سد (صد) آمده است و همان طور که هفته به معنی ۷ روز است و چهله به معنی چهل روز و دهه و سی روزه به معنی روز دهم و سی ام و پنجه به معنی پنج روز است و هم چنین پنج انگشتان دست و پا را پنجه می گویند و هزاره به معنی هزار سال است سده هم بخ معنی سد روز می باشد.
در صفحات پیش گفتم که آریایی ها در محلی به نام ایرانویج زندگی می کردند که آن جا ده ماه هوا سرد و تنها دو ماه هوا معتدل بود.
۲۵۱
@khashatra

BY وُهومَن اَمشاسِپَند