وُهومَن اَمشاسِپَند

✅ در یسنای ۱۹ بند۱۷ این چهار طبقه به شرح زیر نام گذاری شده اند :
۱ - آتره ون Athravan
۲ - رته ایشتار Ratha Ishtar
۳ - واستریو فشویانت Vastaryu Fashoyant
۴ - هوايتی Hu-Iti
و در کتاب های پهلوی این چهار دسته به ترتیب اتورنان - اره تیشتاران و استریوشان و هوتخشان نامبردار شده اند.
واژه ی رته ایشتار - اره تیشتار از دو تکه ی رته + ايشتار ترکیب شده که به ترتیب گردونه ی جنگی و ایستاده معنی می دهند و روی هم رفته به معنی کسی است که در گردونه ی جنگی ایستاده و مشغول نبرد است.
این واژه یادگاری است از دوران کهن هنگامی که بیشتر سربازان در گردونه های جنگی سوار شده و با دشمن پیکار می کردند. ولی به مرور زمان و در سنوات بعد این نام به طور اعم به همه ی سپاهیان و سربازان از هر صنف و رسته ای که بودند گفته می شد.
واژه ی ارتش هم که امروز به همه ی سپاهیان اعم از رسته ی سواره، پیاده، توپخانه و غیره اطلاق می شود از واژه ی رته ایشتار اوستایی گرفته شده است.
در عهد ساسانیان بزرگ ترین سپهسالار کشور ایران را ارتشتاران سالار می نامیدند.

تکه ی اول واژه واستریوفشویانت - و استریوش کلمه ی اوستایی واستر است که به معنی چمن و چراگاه می باشد. از این کلمه ما می توانیم حدس بزنیم که در زمان های بسیار دور هنگامی که کشاورزان ما هنوز در يک محل سكونت دایمی نداشتند و مانند ایلیات دنبال چمن و چراگاه برای حیوانات خود بودند این نام به آن ها اطلاق می شده و در سنوات بعد که کشاورزان از دوره گردی و ایلیاتی بودن دست کشیده و در يک جا مقیم شدند باز هم به همان نام خوانده می شدند.
۲۵۷
@khashatra

www.tgoop.com/khashatra/41250

261 viewsبردیا, Feb 4 at 08:50

✅ در یسنای ۱۹ بند۱۷ این چهار طبقه به شرح زیر نام گذاری شده اند :
۱ - آتره ون Athravan
۲ - رته ایشتار Ratha Ishtar
۳ - واستریو فشویانت Vastaryu Fashoyant
۴ - هوايتی Hu-Iti
و در کتاب های پهلوی این چهار دسته به ترتیب اتورنان - اره تیشتاران و استریوشان و هوتخشان نامبردار شده اند.
واژه ی رته ایشتار - اره تیشتار از دو تکه ی رته + ايشتار ترکیب شده که به ترتیب گردونه ی جنگی و ایستاده معنی می دهند و روی هم رفته به معنی کسی است که در گردونه ی جنگی ایستاده و مشغول نبرد است.
این واژه یادگاری است از دوران کهن هنگامی که بیشتر سربازان در گردونه های جنگی سوار شده و با دشمن پیکار می کردند. ولی به مرور زمان و در سنوات بعد این نام به طور اعم به همه ی سپاهیان و سربازان از هر صنف و رسته ای که بودند گفته می شد.
واژه ی ارتش هم که امروز به همه ی سپاهیان اعم از رسته ی سواره، پیاده، توپخانه و غیره اطلاق می شود از واژه ی رته ایشتار اوستایی گرفته شده است.
در عهد ساسانیان بزرگ ترین سپهسالار کشور ایران را ارتشتاران سالار می نامیدند.

تکه ی اول واژه واستریوفشویانت - و استریوش کلمه ی اوستایی واستر است که به معنی چمن و چراگاه می باشد. از این کلمه ما می توانیم حدس بزنیم که در زمان های بسیار دور هنگامی که کشاورزان ما هنوز در يک محل سكونت دایمی نداشتند و مانند ایلیات دنبال چمن و چراگاه برای حیوانات خود بودند این نام به آن ها اطلاق می شده و در سنوات بعد که کشاورزان از دوره گردی و ایلیاتی بودن دست کشیده و در يک جا مقیم شدند باز هم به همان نام خوانده می شدند.
۲۵۷
@khashatra

BY وُهومَن اَمشاسِپَند