خرد منتقد

🔵  "شاهزاده"، همان "آقازاده" است

یکی از ویژگی‌های جهان امروز، به ویژه در عالم سیاست مدرن، این است که نباید مشروعیت و اعتبار پیشینی برای هیچ کسی قائل بود. "اعتبار" و "مشروعیت اقتدار، نه از عالم بالا و ناسوت، نه از سنت است و نه به صورت ارث به کسی منتقل نمی‌شود. هر چه هست، اعتبار و مشروعیت، اکتسابی و نیز محصول تلاش و استعداد و شکوفایی شخصی و قرارداد اجتماعی است. از این رو القاب و عناوینی که روزگاری در جهان پیشین، مانند "شاهزادگی" و یا "آقازادگی"، امتیاز و اعتبار اجتماعی تولید می‌کرد، امروزه، به کار نمی‌آید.

✅ "زادگی"، اساسا پدیده‌ی پیشامدرن و متعلق به فرهنگ پیشین است. این پدیده‌، توضیح می‌دهد که "زاده شدن"، جایگاه، رتبه و اعتبار اجتماعی و به طور کلی، سرنوشت و آینده‌ی هر شخصی،  منوط به این است که در چه خانواده‌ای و در کدام سلسله مراتب قدرت و نفوذ اجتماعی متولد می‌شود‌

"شاهزاده" و "آقازاده"، دو مفهوم مشابه و مربوط به عهد کهن تلقی می‌شوند  هر دو که با پسوند "زاده"، نشانه‌گذاری می‌شوند،  صرف زاده شدن و تولد را سرمایه‌ای بزرگ و اعتباری بی‌بدیل برای شخص خلق می‌کنند. و این، دقیقا همان تفاوت بنیادین میان سیاست در عالم پیشین و سیاست در جهان مدرن است. همان‌گونه که اعتبار اجتماعی "آقا" به فرزندش، "آقازاده" سرایت می‌کرد و به او هم سهم بزرگی از این اعتبار داده می‌شد، اعتبار سیاسی و قدرت "شاه" نیز به فرزندش، "شاهزاده" منتقل می‌گشت. این انتقال قدرت و مشروعیت اجتماعی و سیاسی، به نحو موروثی و بی‌آن‌که خود شخص مدخلیتی داشته باشد، صورت می‌پذیرفت. از این رو هر رو از یک جنس و کیفیت‌اند.

در جهان مدرن، همان‌گونه که سیاست از دین جدا شد و هر یک در منطقه‌ی خاص خودشان جای‌گذاری گشتند، از نهاد خانواده و حوزه‌ی شخصی نیز منفصل گردید. در پروتکل مدرن سیاست، تلاش شد، سایه‌ی خانواده، دین، مناسبات خویشاوندی، قومی، نژادی، گروهی و روابط شخصی از سر سیاست و قدرت رسمی برداشته شده و آن را به "قرارداد اجتماعی" واگذار نمایند. این واگذاری در اشکال مختلف دموکراسی ظاهر شد. بیرون آمدن قدرت و سیاست از زیر نفوذ عوامل پیشاسیاست، مجال فراخی،
اولا، برای تحرک اجتماعی
و ثانیا، سلامت و صحت عرصه‌ی سیاسی فراهم کرد. این مهم، با شفاف‌سازی حوزه‌ی سیاست، مسئولیت و پاسخ‌گویی و تحدید قدرت در بازه‌ی زمانی مشخص، ممکن گردید.

✔️  عرصه‌ی سیاست در ایران، امروزه محتاج پروسه‌ی جداسازی و تفکیک قدرت از نهاد خانواده، دین و مناسبات فردی و شخصی است. بنابراین، هر ندا و صدایی که به نام "شاهزاده" و یا "آقازاده"، برخیزد، حرکتی واپس‌گرایانه تلقی شده و سقوط به قعر تاریک تاریخ سلاطین است.

✍️ علی زمانیان ... ۲۳ / ۱۰ / ۱۴۰۳
@kherade_montaghed

www.tgoop.com/kherade_montaghed/1101

7.4K viewsedited  Jan 12 at 03:59

🔵  "شاهزاده"، همان "آقازاده" است

یکی از ویژگی‌های جهان امروز، به ویژه در عالم سیاست مدرن، این است که نباید مشروعیت و اعتبار پیشینی برای هیچ کسی قائل بود. "اعتبار" و "مشروعیت اقتدار، نه از عالم بالا و ناسوت، نه از سنت است و نه به صورت ارث به کسی منتقل نمی‌شود. هر چه هست، اعتبار و مشروعیت، اکتسابی و نیز محصول تلاش و استعداد و شکوفایی شخصی و قرارداد اجتماعی است. از این رو القاب و عناوینی که روزگاری در جهان پیشین، مانند "شاهزادگی" و یا "آقازادگی"، امتیاز و اعتبار اجتماعی تولید می‌کرد، امروزه، به کار نمی‌آید.

✅ "زادگی"، اساسا پدیده‌ی پیشامدرن و متعلق به فرهنگ پیشین است. این پدیده‌، توضیح می‌دهد که "زاده شدن"، جایگاه، رتبه و اعتبار اجتماعی و به طور کلی، سرنوشت و آینده‌ی هر شخصی،  منوط به این است که در چه خانواده‌ای و در کدام سلسله مراتب قدرت و نفوذ اجتماعی متولد می‌شود‌

"شاهزاده" و "آقازاده"، دو مفهوم مشابه و مربوط به عهد کهن تلقی می‌شوند  هر دو که با پسوند "زاده"، نشانه‌گذاری می‌شوند،  صرف زاده شدن و تولد را سرمایه‌ای بزرگ و اعتباری بی‌بدیل برای شخص خلق می‌کنند. و این، دقیقا همان تفاوت بنیادین میان سیاست در عالم پیشین و سیاست در جهان مدرن است. همان‌گونه که اعتبار اجتماعی "آقا" به فرزندش، "آقازاده" سرایت می‌کرد و به او هم سهم بزرگی از این اعتبار داده می‌شد، اعتبار سیاسی و قدرت "شاه" نیز به فرزندش، "شاهزاده" منتقل می‌گشت. این انتقال قدرت و مشروعیت اجتماعی و سیاسی، به نحو موروثی و بی‌آن‌که خود شخص مدخلیتی داشته باشد، صورت می‌پذیرفت. از این رو هر رو از یک جنس و کیفیت‌اند.

در جهان مدرن، همان‌گونه که سیاست از دین جدا شد و هر یک در منطقه‌ی خاص خودشان جای‌گذاری گشتند، از نهاد خانواده و حوزه‌ی شخصی نیز منفصل گردید. در پروتکل مدرن سیاست، تلاش شد، سایه‌ی خانواده، دین، مناسبات خویشاوندی، قومی، نژادی، گروهی و روابط شخصی از سر سیاست و قدرت رسمی برداشته شده و آن را به "قرارداد اجتماعی" واگذار نمایند. این واگذاری در اشکال مختلف دموکراسی ظاهر شد. بیرون آمدن قدرت و سیاست از زیر نفوذ عوامل پیشاسیاست، مجال فراخی،
اولا، برای تحرک اجتماعی
و ثانیا، سلامت و صحت عرصه‌ی سیاسی فراهم کرد. این مهم، با شفاف‌سازی حوزه‌ی سیاست، مسئولیت و پاسخ‌گویی و تحدید قدرت در بازه‌ی زمانی مشخص، ممکن گردید.

✔️  عرصه‌ی سیاست در ایران، امروزه محتاج پروسه‌ی جداسازی و تفکیک قدرت از نهاد خانواده، دین و مناسبات فردی و شخصی است. بنابراین، هر ندا و صدایی که به نام "شاهزاده" و یا "آقازاده"، برخیزد، حرکتی واپس‌گرایانه تلقی شده و سقوط به قعر تاریک تاریخ سلاطین است.

✍️ علی زمانیان ... ۲۳ / ۱۰ / ۱۴۰۳
@kherade_montaghed

BY خرد منتقد