tgoop.com/kokermag/657
Last Update:
هفته چهارم با سینمای نوین آرژانتین
پرسه بر سطح
نگاهی به سینمای مارتین ریهتمن
نوشتۀ مسعود منصوری
کمتر اتفاق می‌افتد که سینمای یک کشور فصل تازه‌ای از تاریخش را با چنین صحنه‌ای آغاز کند: حرکتِ عاری از هیجانِ یک موتور در سکوت و کرختیِ شبانۀ حاکم بر خیابان‌های فرعیِ خلوت؛ پسری که به نظر می‌رسد دوران نوجوانی‌اش را هنوز کاملاً پشت سر نگذاشته است، آزادانه و بی‌خیال در تاریکی می‌راند و مسافرش که مرد ریشوی جوانی است او را در سکوت همراهی می‌کند. موسیقی الکترونیک، متشکل از تکرار پی‌درپیِ چند نت و یک ملودی ساده، بر تصویر می‌نشیند. در چشم‌برهم‌زدنی اما، تمام تصورات ما دربارۀ کارکرد احتمالی این صحنه، اینکه نقشۀ این دو همدستِ احتمالی چیست و مقصدشان کجاست، نقش بر آب می‌شود و چرخش غیرمنتظره‌ای در داستان پیش می‌آید. راپادو (۱۹۹۲)، اولین فیلم بلند مارتین ریهتمن، چنین شروعی دارد. بی‌درنگ می‌شود حس کرد در این صورت‌های بی‌احساس که در تاریکی شامگاهِ شهر سرگردانند، و در این دنیای سرد اما طنزآلود که دوربین با فاصله‌ای معنادار به نظاره‌اش می‌نشیند، نیرویی هست که فیلم را از سنّت سینمایی تثبیت‌شدۀ آرژانتین در دهه‌های هشتاد و نود به کلی جدا می‌کند. این نیرو وقتی آزاد شد و به سینماگران دیگر سرایت کرد، جریانی را به راه انداخت که بعدها نامش شد «سینمای نوین آرژانتین».
لینک نسخه کامل متن:
https://kokermag.com/close-encounters-54/
#newargentinecinema @kokermag
BY kokermag l مجله سینمایی کوکر
Share with your friend now:
tgoop.com/kokermag/657