tgoop.com/kokermag/688
Last Update:
در #کوکر بخوانید
دربارۀ آواز بوقلمون و مسأله اصالت، ساختۀ متیو رانکین
نوشتۀ عماد مرتضوی
ادای دین آیا صرفاً کپی کردن عناصری از جهان سینماییِ دیگری است؟ ادای دین به جز بزرگداشت و احترام، به چه کار دیگر میآید؟ تماشای آواز بوقلمون دوباره من را برد به بحث آن شبم با متیو رنکین، کارگردان فیلم. از قاب آغازین، من هم مثل بسیاری دیگر از بینندگان این فیلم، به «ادای دین» فکر میکردم. تماشای فیلم تجربهٔ بصری عجیبی بود: نیمی از ذهنم سعی میکرد بیواسطه چیزی را که میبیند دنبال کند، نیمی دیگر مدام داشت صحنهها را به فیلمی دیگر، کارگردانی دیگر و «جایی» دیگر وصل میکرد. فیلم آواز بوقلمون در نگاه اول سراسر ادای دین است: قابها و نماها، میزانسن، حرکتهای دوربین، ترکیب رنگها و نحوهٔ دیالوگها. فیلم از ابتدا بیدرنگ بینندهاش را به یادآوری سینمای دیگر دعوت میکند: کیارستمی و سینمای کانون، وس اندرسون، ژاک تاتی، آکی کوریسماکی، رُی اندرسون و هر اسمی که دوست دارید. به نظر میرسد پررنگترین ادای دینِ آواز بوقلمون به سینمای کیارستمی باشد. لااقل گمانم این چیزی است که کارگردان از همان تیتراژ تمایل دارد تا بیننده به آن آگاه باشد. اما...
لینک نسخه کامل متن:
https://kokermag.com/criticism-62/
@kokermag #MatthewRankin #universallanguage
BY kokermag l مجله سینمایی کوکر
Share with your friend now:
tgoop.com/kokermag/688