تشنه‌ی اندیشه / صحتی سردرودی

Forwarded from تشنه‌ی اندیشه / صحتی سردرودی

حدیثِ حُسن




در آسمان دلم ابرهای بارانی
حجاب تابش مهر امید می گردند
همین که چشم تو با غمزه رعد و برقی زد
تمام آب شده ناپدید می گردند


به روی صورت زردم چو برگ پائیزی
طراوت سحر و شبنمی نمی بینم
اگر چه خلوت دل خود غزلسرایی هست
برای درد دلم محرمی نمی بینم


به پشت پنجره ی دل نشسته ام تنها
همیشه چشم به راهم که یار می آید
خدا نکرده نیامد اگر ، زبانم لال
ز دست این دل خسته چه کار می آید


قسم به حرمت آلاله های عاشورا
که رنگ سرخ شفق یادبودی از آنهاست
امید وصل تو جاریست در رگ هستی
به شوق آمدنت تار و پود در جانهاست



اگر چه غصه ی عشّاق ، قصه ها دارد
در این گزاره یقین دارم اشتباهی نیست
علی که نیست به جای خودش به نخلستان
برای درد دلم این عجب که چاهی نیست


بیا که این دل تنگم به کنج تنهایی
گرفته زانوی غم در بغل غریبانه
بگیر دست دلم را ، ز جا بلندش کن
به حق ساقی کوثر ، امیر میخانه


اگر که مدت هجران ما مطوّل شد
چه غم که این شب ما را پگاه خواهی کرد
همیشه آینه ی دل زلال باید داشت
به آن امید که روزی نگاه خواهی کرد


حدیثِ حُسنِ تو را از زبان زیبایی
رسول عشق شنید و به دل ، روایت کرد
وَ داستان دل انگیز نرگس و سوسن
سحر شنید و بهاران به گل حکایت کرد


بیا ببین که چه گونه اصولِ عدلِ علی
به حُکمِ مفتیِ مترف ، همیشه منسوخ است
حرامخواری صد شیخ را نمی بیند
عزا گرفته چو دیده جوانکی شوخ است!


بیا که حیرت دلها حیات می خواهد
بیا که حسرت جانها نجات می خواهد
تمام قامت عشقم به وقتِ قد قامت
به زیر سایه ی سروت صلات می خواهد


بیا که بی تو خرابند خانه های نماز
دگر نمانده به پروانه ها پرِ پرواز
به سازِ سوز همه شب به کنج تنهایی
دگر نمی شنود دل ز دلبری آواز



جلال و مرتبت ات را که یاد می آرم
شکوه زورمداران ، سراب می بینم
به زیر سایه ی سنگینِ سلطه های سیاه
بیا که خانه ی دین را خراب می بینم


م. صحتی


@m_sehati

www.tgoop.com/m_sehati/2927

253 viewsFeb 13 at 13:11

حدیثِ حُسن




در آسمان دلم ابرهای بارانی
حجاب تابش مهر امید می گردند
همین که چشم تو با غمزه رعد و برقی زد
تمام آب شده ناپدید می گردند


به روی صورت زردم چو برگ پائیزی
طراوت سحر و شبنمی نمی بینم
اگر چه خلوت دل خود غزلسرایی هست
برای درد دلم محرمی نمی بینم


به پشت پنجره ی دل نشسته ام تنها
همیشه چشم به راهم که یار می آید
خدا نکرده نیامد اگر ، زبانم لال
ز دست این دل خسته چه کار می آید


قسم به حرمت آلاله های عاشورا
که رنگ سرخ شفق یادبودی از آنهاست
امید وصل تو جاریست در رگ هستی
به شوق آمدنت تار و پود در جانهاست



اگر چه غصه ی عشّاق ، قصه ها دارد
در این گزاره یقین دارم اشتباهی نیست
علی که نیست به جای خودش به نخلستان
برای درد دلم این عجب که چاهی نیست


بیا که این دل تنگم به کنج تنهایی
گرفته زانوی غم در بغل غریبانه
بگیر دست دلم را ، ز جا بلندش کن
به حق ساقی کوثر ، امیر میخانه


اگر که مدت هجران ما مطوّل شد
چه غم که این شب ما را پگاه خواهی کرد
همیشه آینه ی دل زلال باید داشت
به آن امید که روزی نگاه خواهی کرد


حدیثِ حُسنِ تو را از زبان زیبایی
رسول عشق شنید و به دل ، روایت کرد
وَ داستان دل انگیز نرگس و سوسن
سحر شنید و بهاران به گل حکایت کرد


بیا ببین که چه گونه اصولِ عدلِ علی
به حُکمِ مفتیِ مترف ، همیشه منسوخ است
حرامخواری صد شیخ را نمی بیند
عزا گرفته چو دیده جوانکی شوخ است!


بیا که حیرت دلها حیات می خواهد
بیا که حسرت جانها نجات می خواهد
تمام قامت عشقم به وقتِ قد قامت
به زیر سایه ی سروت صلات می خواهد


بیا که بی تو خرابند خانه های نماز
دگر نمانده به پروانه ها پرِ پرواز
به سازِ سوز همه شب به کنج تنهایی
دگر نمی شنود دل ز دلبری آواز



جلال و مرتبت ات را که یاد می آرم
شکوه زورمداران ، سراب می بینم
به زیر سایه ی سنگینِ سلطه های سیاه
بیا که خانه ی دین را خراب می بینم


م. صحتی


@m_sehati

BY تشنه‌ی اندیشه / صحتی سردرودی