مرثیه

#امام_زمان_عج

شب بود نورت را به مشرق ها سپردند
خورشید را حالا به این دنیا سپردند

مانند "کوثر" آیه آیه از تو جوشید
شرح نزولت را به "اعطینا" سپردند

تا خلقتت تکمیل گردد پیکرت را
در عرش دست حضرت زهرا سپردند

باید اذان عشق در گوشت بگوید...
قنداقه ات را به علی‌مولا سپردند

دریا ترین ذکر الی الله‌ خدایی
تسبیح نامت را به ماهی ها سپردند

در زیر این بار امانت عرش خم شد
این شد که عشقت را به قلب ما سپردند

تنها شما هستی کس و کارم به زهرا
باور کن آقا دوستت دارم به زهرا

سرچشمه ی توحید شد نور حیاتت
ولله در واژه نمی گنجد صفاتت

جبریل پرهای خودش را نذر کرده
تا بافته گردد از آن پرها قُماطت

لب های تو شیرین تر از شهد عسل هاست
جانم فدای بوسه ی شاخه نباتت

طولِ جلالی،عرضِ عشقی،عمقِ نوری...
سر در نیاورده کسی از مختصاتت

تو چهارده لبخند را در قاب داری
جمع است در آئینه ی تو مشتقاتت

موسی عصا،عیسی دمش را از تو دارد
اینهاست تنها گوشه ای از معجزاتت

هرشب تمام انبیاها اولیا ها
جمع اند پای سفره ات پای بساطت

لب تشنه دیگر طاقت خشکی ندارد
دست کویر و دامِن خیسِ قناتت

در عشق باید ابتدا ثابت قدم بود
امّا امان از نوکرانِ بی ثباتت

أَحْكَمْتُمْ عَقْدَ طـاعَتِه*...من عهد بستم
شرمنده ام هر بار عهدم را شکستم

چشم تو را آیات قرآنی نوشتند
خشم تو را دریای طوفانی نوشتند

تا زلف تو در کهکشان ها باز گردید
مشّاطه ها شرح پریشانی نوشتند

لیلای ما گرچه عرب زاده است امّا
نام مجانین را به ایرانی نوشتند

اسم مرا صبح ازل خوانند امّا
گفتند تو از نسل سلمانی؟..،نوشتند

قربان آن هایی که در قصر کریمان
رسم گدایی را مسلمانی نوشتند

با خاک نرم طوس بر پیشانی من
دیوانه ی شاه خراسانی نوشتند

تو جمعِ اشک بی کرانی،جمکرانی
ما را تمام سال بارانی نوشتند

مثل زلیخا ناز یوسف را کشیدیم
ما عشق را در گنبد فیروزه دیدیدم

وقت اذان دست گدا پیش تو رو شد
اشک سحرگاهیِ من آب وضو شد

سرخی اشکم در میان کاسه ی چشم
مثل شرابی کهنه در جان سبو شد

مانند پیراهن دل صد پاره ی من
با تکّه ی امیدواری ها رفو شد

نوزادها بعد از جوانی پیر گشتند
یک نیمه‌شعبان دیدن تو آرزو شد

شیخ کلینی گفت:سویِ چشم هایم
با اشک های ندبه خرج راه او شد

من لافِ عشقت را زدم ای وای بر من
از دوری ات کِی حال قلبم زیر و رو شد؟

گفتی سراسیمه خودت را می رسانی
هروقت حرف از روضه ی مشک عمو شد

پیشانی او با عمودی سخت چین خورد
سقا بدون دست از مرکب زمین خورد

*َاَحْکَمْتُمْ عَقْدَ طـاعَتهِ:
آن عهدى را که در فرمانبرداریش داشتید سخت استوار سازید

فرازی از زیارت جامعه کبیره

بردیا محمدی

@marsiyeeh

www.tgoop.com/marsiyeeh/38399

1.4K viewsFeb 13 at 04:40

#امام_زمان_عج

شب بود نورت را به مشرق ها سپردند
خورشید را حالا به این دنیا سپردند

مانند "کوثر" آیه آیه از تو جوشید
شرح نزولت را به "اعطینا" سپردند

تا خلقتت تکمیل گردد پیکرت را
در عرش دست حضرت زهرا سپردند

باید اذان عشق در گوشت بگوید...
قنداقه ات را به علی‌مولا سپردند

دریا ترین ذکر الی الله‌ خدایی
تسبیح نامت را به ماهی ها سپردند

در زیر این بار امانت عرش خم شد
این شد که عشقت را به قلب ما سپردند

تنها شما هستی کس و کارم به زهرا
باور کن آقا دوستت دارم به زهرا

سرچشمه ی توحید شد نور حیاتت
ولله در واژه نمی گنجد صفاتت

جبریل پرهای خودش را نذر کرده
تا بافته گردد از آن پرها قُماطت

لب های تو شیرین تر از شهد عسل هاست
جانم فدای بوسه ی شاخه نباتت

طولِ جلالی،عرضِ عشقی،عمقِ نوری...
سر در نیاورده کسی از مختصاتت

تو چهارده لبخند را در قاب داری
جمع است در آئینه ی تو مشتقاتت

موسی عصا،عیسی دمش را از تو دارد
اینهاست تنها گوشه ای از معجزاتت

هرشب تمام انبیاها اولیا ها
جمع اند پای سفره ات پای بساطت

لب تشنه دیگر طاقت خشکی ندارد
دست کویر و دامِن خیسِ قناتت

در عشق باید ابتدا ثابت قدم بود
امّا امان از نوکرانِ بی ثباتت

أَحْكَمْتُمْ عَقْدَ طـاعَتِه*...من عهد بستم
شرمنده ام هر بار عهدم را شکستم

چشم تو را آیات قرآنی نوشتند
خشم تو را دریای طوفانی نوشتند

تا زلف تو در کهکشان ها باز گردید
مشّاطه ها شرح پریشانی نوشتند

لیلای ما گرچه عرب زاده است امّا
نام مجانین را به ایرانی نوشتند

اسم مرا صبح ازل خوانند امّا
گفتند تو از نسل سلمانی؟..،نوشتند

قربان آن هایی که در قصر کریمان
رسم گدایی را مسلمانی نوشتند

با خاک نرم طوس بر پیشانی من
دیوانه ی شاه خراسانی نوشتند

تو جمعِ اشک بی کرانی،جمکرانی
ما را تمام سال بارانی نوشتند

مثل زلیخا ناز یوسف را کشیدیم
ما عشق را در گنبد فیروزه دیدیدم

وقت اذان دست گدا پیش تو رو شد
اشک سحرگاهیِ من آب وضو شد

سرخی اشکم در میان کاسه ی چشم
مثل شرابی کهنه در جان سبو شد

مانند پیراهن دل صد پاره ی من
با تکّه ی امیدواری ها رفو شد

نوزادها بعد از جوانی پیر گشتند
یک نیمه‌شعبان دیدن تو آرزو شد

شیخ کلینی گفت:سویِ چشم هایم
با اشک های ندبه خرج راه او شد

من لافِ عشقت را زدم ای وای بر من
از دوری ات کِی حال قلبم زیر و رو شد؟

گفتی سراسیمه خودت را می رسانی
هروقت حرف از روضه ی مشک عمو شد

پیشانی او با عمودی سخت چین خورد
سقا بدون دست از مرکب زمین خورد

*َاَحْکَمْتُمْ عَقْدَ طـاعَتهِ:
آن عهدى را که در فرمانبرداریش داشتید سخت استوار سازید

فرازی از زیارت جامعه کبیره

بردیا محمدی

@marsiyeeh

BY مرثیه