آکادمی فلسفه و هنر مارزوک

آکادمی فلسفه و هنر مارزوک

Photo

#نیوساینتیست، ۲۲ مارس ۲۰۲۵

نوشتار ویژه‌ (روی جلد) این هفته‌ی نیوساینتیست – جهان سایه‌ای ما یا زندگی روی لبه - (برگ‌های ۳۱ تا ۳۳) - به تئوری‌های دانشمندانی مانند آنتونیو پادیلا و لیزا راندل (و دیگران) می‌پردازد که برای فضازمان پنج بُعد – یک بُعد زمانی و چهار بُعد فضایی ـ در نگر می‌گیرند. در این پیشنهاد، به گفته‌ی پادیلا، «وجود ما مانند سایه است - افکنشی روی دیوار در کرانه‌ی جهان.» - این تئوری‌ را می‌توان یک‌جور فروکاست تئوری ریسمان بشمار آورد./ یادآور شوم که در تئوری ریسمان برای فضازمان ۱۰ بُعد در نگر می‌گیرند، بگونه‌ای که شش بُعد دیگر آنقدر کوچک هستند که حس‌های ما یا ابزارهای کنونی ما نمی‌توانند آن‌ها را دریابند، حال آن‌‌که این بُعدهای افزوده سبب می‌شوند که برابری‌های ریاضی در این تئوری درست کار کنند و فضایی را برای پیچیدن ریسمان‌ها آزاد کنند./ این‌که چرا امروزه برخی فیزیک‌پژوهان تئوری ریسمان را ناکارآمد می‌دانند – حال آن‌‌که زمانی بهترین کاندید برای «تئوری همه چیز» بشمار می‌آمد – به این دلیل است که در هیچ‌یک از جهان‌های بی‌شماری که این تئوری پیش می‌نهد، گسترش شتابدار جهان پیش‌بینی نمی‌شود./ شاید این همسنجی کمک کند؛ در هندسه می‌دانیم که سطح یک ابژه همیشه یک بُعد کم‌تر از خود ابژه دارد. برای نمونه، هر وجه مکعب سه‌بُعدی، مربعی دوبُعدی است. به همین روال، می‌توان فضازمانی پنج‌بُعدی را انگار کرد که به چشم ما تنها چهار بُعد آن نگریسته می‌شود.

@mithra_philosophy

https://www.tgoop.com/marzockacademy

Telegram

آکادمی فلسفه و هنر مارزوک

کانال فلسفه وهنر مارزوک

www.tgoop.com/marzockacademy/19840

516 viewsMar 24 at 18:31

#نیوساینتیست، ۲۲ مارس ۲۰۲۵

نوشتار ویژه‌ (روی جلد) این هفته‌ی نیوساینتیست – جهان سایه‌ای ما یا زندگی روی لبه - (برگ‌های ۳۱ تا ۳۳) - به تئوری‌های دانشمندانی مانند آنتونیو پادیلا و لیزا راندل (و دیگران) می‌پردازد که برای فضازمان پنج بُعد – یک بُعد زمانی و چهار بُعد فضایی ـ در نگر می‌گیرند. در این پیشنهاد، به گفته‌ی پادیلا، «وجود ما مانند سایه است - افکنشی روی دیوار در کرانه‌ی جهان.» - این تئوری‌ را می‌توان یک‌جور فروکاست تئوری ریسمان بشمار آورد./ یادآور شوم که در تئوری ریسمان برای فضازمان ۱۰ بُعد در نگر می‌گیرند، بگونه‌ای که شش بُعد دیگر آنقدر کوچک هستند که حس‌های ما یا ابزارهای کنونی ما نمی‌توانند آن‌ها را دریابند، حال آن‌‌که این بُعدهای افزوده سبب می‌شوند که برابری‌های ریاضی در این تئوری درست کار کنند و فضایی را برای پیچیدن ریسمان‌ها آزاد کنند./ این‌که چرا امروزه برخی فیزیک‌پژوهان تئوری ریسمان را ناکارآمد می‌دانند – حال آن‌‌که زمانی بهترین کاندید برای «تئوری همه چیز» بشمار می‌آمد – به این دلیل است که در هیچ‌یک از جهان‌های بی‌شماری که این تئوری پیش می‌نهد، گسترش شتابدار جهان پیش‌بینی نمی‌شود./ شاید این همسنجی کمک کند؛ در هندسه می‌دانیم که سطح یک ابژه همیشه یک بُعد کم‌تر از خود ابژه دارد. برای نمونه، هر وجه مکعب سه‌بُعدی، مربعی دوبُعدی است. به همین روال، می‌توان فضازمانی پنج‌بُعدی را انگار کرد که به چشم ما تنها چهار بُعد آن نگریسته می‌شود.

@mithra_philosophy

https://www.tgoop.com/marzockacademy

BY آکادمی فلسفه و هنر مارزوک