tgoop.com/merartsakh/419
Last Update:
Առավոտյան երթուղայինում 2 կին զրուցում էին: Իրար հերթ չտալով՝ պատմում էին իրենց հերոս տղաներից, ովքեր կռվել են Արցախում ամենաթեժ մարտերում ու մի կերպ են ողջ մնացել: Նրանք մամաներին պատմել են, թե ղարաբաղցիներն ինչպես էին զենքերը թողնում ու փախչում, մինչդեռ իրենք հերոսական մարտեր էին մղում անհավասար պատերազմում:
Իսկ իրենց կողքին խելոք, սուսուփուս նստած էի ես, ում քեռու տղայի զոհվելու օրն էր օրեր առաջ, իսկ մի քանի օրից էլ՝ հարազատ եղբոր...
Խելոք ու սուսուփուս նստել էի ու չէի ուզում պատմել, որ մյուս հարազատ եղբայրս էլ բեկորային վիրավորումներ է ստացել 2020-ին, բայց բախտը բերել էր ու ողջ է մնացել: Որ ամուսինս, չլինելով զինծառայող, 2020-ին պատերազմից հետո տուն եկավ միայն դեկտեմբերի վերջին, երբ կանոնավոր բանակով փոխարինվեցին կամավորները:
Չէի ուզում իրենց որդիների դիցաբանական հերոսությունները կտրել ռեալ կյանքով, որտեղ արցախցիներից որի դուռն էլ ծեծես, առնվազն մի զոհ կամ, լավագույն դեպքում, վիրավոր ունեն...
Թող շարունակեն ապրել իրենց հզոր որդիներով հպարտ, ովքեր շատ երկար ու մանրամասն պարբերաբար կպատմեն մամաներին պատերազմի մասին:
Իսկ մեկ այլ իրականությունում կռված տղաները կշարունակեն լռել պատերազմի մասին, կամաչեն Եռաբլուրում գլուխները բարձրացնել, իսկ նրանց մայրերն ու քույրերը միայն երթուղայիններում կլսեն մարտական գործողությունների մասին կինեմատոգրաֆիկ պատմություններ՝ ուրիշ մայրերից:
Տաթևիկ Խաչատրյան
BY ReArtsakh
Share with your friend now:
tgoop.com/merartsakh/419