tgoop.com/merartsakh/435
Last Update:
Մենք նախկինում մայիսի 8-ին տոնում էինք Շուշիի ազատագրումն, իսկ այսօր՝ նոյեմբերի 8-ին, ստիպված ենք հիշել նույն այդ սրբավայրի կորուստը։ Կյանքում շատ դժվարություններ եմ հաղթահարել, բայց չորս տարի առաջ՝ նոյեմբերի 8-ից 9-ը, առաջին անգամ զրկված էի իմ զգացմունքները կառավարելուց. անտանելի հոգևոր ցավի մեջ էի դավաճանության զգացողությունից, որ թողեց մեզ նիկոլի դավաճանությունը։
Առաջին անգամ ապրեցի ապատիա, որից մինչ օրս հաղթահարելը թվում է անհնարին։ Վստահ եմ, որ այս ցավը զգում է յուրաքանչյուր նորմալ հայ, ամեն արցախցի էլ՝ Շուշիի կորուստը զգում է որպես իր սեփականն, ինչպես հարազատի կորուստ, որը բառերով չես կարող չափել։
Անհասկանալի է, թե երբ կամ ինչպես կկարողանանք դուրս գալ այս վիճակից։ Սակայն այս ամոթալի իրավիճակում «խաղաղության» մասին խոսելն կարծես թե թքել լինի մեր բոլոր տառապանքնեիր, ապրումների ու կորստների վրա…
Նարինե Գաբրիելյան
BY ReArtsakh
Share with your friend now:
tgoop.com/merartsakh/435