Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության անկախության հանրաքվեն
1991 թվականի դեկտեմբերի 10-ին Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունում անցկացվեց անկախության հանրաքվե։ Անցկացվեց ԽՍՀՄ օրենսդրության համապատասխան և իրավական առումով՝ անթերի։ Հանրաքվեին մասնակցել էր ԼՂՀ չափահաս բնակչության 82,2%-ը: Անկախությանը կողմ էր քվեարկել հանրաքվեին մասնակցած քաղաքացիների 99,99%-ը՝ 108.615 մարդ։ Դեմ էր քվեարկել ընդամենը 24 հոգի։ Կարևոր թիվ է հենց 82,2%-ը։ Այն ցույց է տալիս հանրապետությունում հայերի ու ադրբեջանցիների բաշխումը 1988 թվականի դրությամբ։ 1991-ին ընտրացուցակներից հանվել էին մահացածները, մուտք էին արվել 18 տարեկան դարձածները։ Ինչու՞ է սա կարևոր։ Համաձայն Մինսկի խմբի համանախագահների ներկայացրած կարգավորման առաջարկների, որոնք շրջանառվում էին դեռևս 2006 թվականից, և որի մի տարբերակ ժառանգել էր նաև Փաշինյանը, Լեռնային Ղարաբաղի ապագա իրավական կարգավիճակը որոշելու հանրաքվեին (կամ պարտադիր կամարտահայտությանը) պետք է մասնակցեին թե՛ հայեր և թե՛ ադրբեջանցիներ այն ՆՈՒՅՆ ՀԱՄԱՄԱՍՆՈՒԹՅԱՄԲ, որ գոյություն ուներ մինչև 1988 թվականի փետրվար։ Նույնիսկ եթե հանենք Շահումյանի շրջանը, որը «Սովետի թվին» ԼՂԻՄ կազմում չէր, հայերն Արցախում բացարձակ մեծամասնություն էին, և հանրաքվեի արդյունքները կասկած չէին առաջացնում։ Այնպես որ, թող ՔՊ-ականները չփորձեն մարդկանց խաբել, թե հանրաքվեի արդյունքները երաշխավորված չէին, քանի որ ադրբեջանցիք նույնպես պետք է մասնակցեին։
Քվեաթերթիկի օրինակը տրամադրել է ՀՅԴ Արցախի Կենտրոնական կոմիտեի ներկայացուցիչ Արա Պուլուզյանը։
Արթուր Խաչատրյան
1991 թվականի դեկտեմբերի 10-ին Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունում անցկացվեց անկախության հանրաքվե։ Անցկացվեց ԽՍՀՄ օրենսդրության համապատասխան և իրավական առումով՝ անթերի։ Հանրաքվեին մասնակցել էր ԼՂՀ չափահաս բնակչության 82,2%-ը: Անկախությանը կողմ էր քվեարկել հանրաքվեին մասնակցած քաղաքացիների 99,99%-ը՝ 108.615 մարդ։ Դեմ էր քվեարկել ընդամենը 24 հոգի։ Կարևոր թիվ է հենց 82,2%-ը։ Այն ցույց է տալիս հանրապետությունում հայերի ու ադրբեջանցիների բաշխումը 1988 թվականի դրությամբ։ 1991-ին ընտրացուցակներից հանվել էին մահացածները, մուտք էին արվել 18 տարեկան դարձածները։ Ինչու՞ է սա կարևոր։ Համաձայն Մինսկի խմբի համանախագահների ներկայացրած կարգավորման առաջարկների, որոնք շրջանառվում էին դեռևս 2006 թվականից, և որի մի տարբերակ ժառանգել էր նաև Փաշինյանը, Լեռնային Ղարաբաղի ապագա իրավական կարգավիճակը որոշելու հանրաքվեին (կամ պարտադիր կամարտահայտությանը) պետք է մասնակցեին թե՛ հայեր և թե՛ ադրբեջանցիներ այն ՆՈՒՅՆ ՀԱՄԱՄԱՍՆՈՒԹՅԱՄԲ, որ գոյություն ուներ մինչև 1988 թվականի փետրվար։ Նույնիսկ եթե հանենք Շահումյանի շրջանը, որը «Սովետի թվին» ԼՂԻՄ կազմում չէր, հայերն Արցախում բացարձակ մեծամասնություն էին, և հանրաքվեի արդյունքները կասկած չէին առաջացնում։ Այնպես որ, թող ՔՊ-ականները չփորձեն մարդկանց խաբել, թե հանրաքվեի արդյունքները երաշխավորված չէին, քանի որ ադրբեջանցիք նույնպես պետք է մասնակցեին։
Քվեաթերթիկի օրինակը տրամադրել է ՀՅԴ Արցախի Կենտրոնական կոմիտեի ներկայացուցիչ Արա Պուլուզյանը։
Արթուր Խաչատրյան
tgoop.com/merartsakh/481
Create:
Last Update:
Last Update:
Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության անկախության հանրաքվեն
1991 թվականի դեկտեմբերի 10-ին Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունում անցկացվեց անկախության հանրաքվե։ Անցկացվեց ԽՍՀՄ օրենսդրության համապատասխան և իրավական առումով՝ անթերի։ Հանրաքվեին մասնակցել էր ԼՂՀ չափահաս բնակչության 82,2%-ը: Անկախությանը կողմ էր քվեարկել հանրաքվեին մասնակցած քաղաքացիների 99,99%-ը՝ 108.615 մարդ։ Դեմ էր քվեարկել ընդամենը 24 հոգի։ Կարևոր թիվ է հենց 82,2%-ը։ Այն ցույց է տալիս հանրապետությունում հայերի ու ադրբեջանցիների բաշխումը 1988 թվականի դրությամբ։ 1991-ին ընտրացուցակներից հանվել էին մահացածները, մուտք էին արվել 18 տարեկան դարձածները։ Ինչու՞ է սա կարևոր։ Համաձայն Մինսկի խմբի համանախագահների ներկայացրած կարգավորման առաջարկների, որոնք շրջանառվում էին դեռևս 2006 թվականից, և որի մի տարբերակ ժառանգել էր նաև Փաշինյանը, Լեռնային Ղարաբաղի ապագա իրավական կարգավիճակը որոշելու հանրաքվեին (կամ պարտադիր կամարտահայտությանը) պետք է մասնակցեին թե՛ հայեր և թե՛ ադրբեջանցիներ այն ՆՈՒՅՆ ՀԱՄԱՄԱՍՆՈՒԹՅԱՄԲ, որ գոյություն ուներ մինչև 1988 թվականի փետրվար։ Նույնիսկ եթե հանենք Շահումյանի շրջանը, որը «Սովետի թվին» ԼՂԻՄ կազմում չէր, հայերն Արցախում բացարձակ մեծամասնություն էին, և հանրաքվեի արդյունքները կասկած չէին առաջացնում։ Այնպես որ, թող ՔՊ-ականները չփորձեն մարդկանց խաբել, թե հանրաքվեի արդյունքները երաշխավորված չէին, քանի որ ադրբեջանցիք նույնպես պետք է մասնակցեին։
Քվեաթերթիկի օրինակը տրամադրել է ՀՅԴ Արցախի Կենտրոնական կոմիտեի ներկայացուցիչ Արա Պուլուզյանը։
Արթուր Խաչատրյան
1991 թվականի դեկտեմբերի 10-ին Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունում անցկացվեց անկախության հանրաքվե։ Անցկացվեց ԽՍՀՄ օրենսդրության համապատասխան և իրավական առումով՝ անթերի։ Հանրաքվեին մասնակցել էր ԼՂՀ չափահաս բնակչության 82,2%-ը: Անկախությանը կողմ էր քվեարկել հանրաքվեին մասնակցած քաղաքացիների 99,99%-ը՝ 108.615 մարդ։ Դեմ էր քվեարկել ընդամենը 24 հոգի։ Կարևոր թիվ է հենց 82,2%-ը։ Այն ցույց է տալիս հանրապետությունում հայերի ու ադրբեջանցիների բաշխումը 1988 թվականի դրությամբ։ 1991-ին ընտրացուցակներից հանվել էին մահացածները, մուտք էին արվել 18 տարեկան դարձածները։ Ինչու՞ է սա կարևոր։ Համաձայն Մինսկի խմբի համանախագահների ներկայացրած կարգավորման առաջարկների, որոնք շրջանառվում էին դեռևս 2006 թվականից, և որի մի տարբերակ ժառանգել էր նաև Փաշինյանը, Լեռնային Ղարաբաղի ապագա իրավական կարգավիճակը որոշելու հանրաքվեին (կամ պարտադիր կամարտահայտությանը) պետք է մասնակցեին թե՛ հայեր և թե՛ ադրբեջանցիներ այն ՆՈՒՅՆ ՀԱՄԱՄԱՍՆՈՒԹՅԱՄԲ, որ գոյություն ուներ մինչև 1988 թվականի փետրվար։ Նույնիսկ եթե հանենք Շահումյանի շրջանը, որը «Սովետի թվին» ԼՂԻՄ կազմում չէր, հայերն Արցախում բացարձակ մեծամասնություն էին, և հանրաքվեի արդյունքները կասկած չէին առաջացնում։ Այնպես որ, թող ՔՊ-ականները չփորձեն մարդկանց խաբել, թե հանրաքվեի արդյունքները երաշխավորված չէին, քանի որ ադրբեջանցիք նույնպես պետք է մասնակցեին։
Քվեաթերթիկի օրինակը տրամադրել է ՀՅԴ Արցախի Կենտրոնական կոմիտեի ներկայացուցիչ Արա Պուլուզյանը։
Արթուր Խաչատրյան
BY ReArtsakh
Share with your friend now:
tgoop.com/merartsakh/481