mojtaba najafi(مجتبی نجفی)

"وفاق ملی»؛ درباره حرمت کلمات و مصرف کلمات

مجتبی نجفی

فراخواندن #الهه_محمدی و #نیلوفر_حامدی به زندان در حالی که به صراحت گفته بودند مشمول به اصطلاح «عفو» شده اند، تایید لایحه ضدزن حجاب و عفاف در شورای نگهبان، تشدید شرایط حصر کروبی بعد از اینکه گفت بدون موسوی رفع حصر نمی خواهد، تداوم فیلترینگ و محرومیت اساتید و دانشجویان ...همه یک واقعیت تلخ را عیان می‌کنند: ساختار سیاسی در برابر تغییر، متصلب شده و حتی در آستانه جنگ احتمالی، دست از مقابله با مردم بر نمی‌دارد. برای همین، مصرف کردن کلماتی مانند « وفاق ملی»  در ساختاری که ظرفیت تغییرات راهبردی را از دست داده، ظلم به قدرت کلمات است.

کلمات حرمت دارند و هم « وفاق» و هم «ملی» از دایره ذهنی حکومت خارج است چرا که شما وقتی از « ملی» حرف می‌زنید،نمی توانید شهروند ایرانی را نادیده بگیرید اما ساختار سیاسی با مفهوم « شهروند» دشمنی دارد.

وفاق ملی از پایین به بالا شکل می‌گیرد و حاکم در یک برنامه مدون به شهروندان از گرایش های مختلف نمایندگی سیاسی می‌دهد و به عبارتی دست به «اصلاحات ساختاری» می زند تا از حجم مخالفت ها بکاهد و به سوی موافقت ها گام بردارد. آیا نشانه ای از چنین رویکردی در این ساختار دیده شده؟ حاشا و کلا.

آنچه که پزشکیان و اطرافیانش درباره «وفاق ملی» می‌گویند، خرج کردن کلماتی است که در موقعیتشان نیستند و دورهمی جناح های سیاسی درون ساختار نه وفاق که تقسیم غنیمت است. کدام ساختار سیاسی حتی در وضعیت جنگی چنین تصمیم‌هایی اتخاذ می کند؟ ساختاری که قدرت تصمیم گیری برای تغییرات راهبردی در بزنگاههای دشوار را از دست داده و حتی با وجود خطر جدی جنگ، از جنگیدن با مردم خود دست بر نمی‌دارد. چگونه این ساختار قرار است با «ملت» که درون خود این واژه، تکثری از سوژه های گوناگون نهفته شده، آشتی کند؟

آنچه که حاکمیت از وفاق ملی می‌خواهد نه اصل «همه با هم» که « همه با من » است، به عبارتی تایید کن و برده شو. تحقق وفاق ملی، جسارت می‌خواهد و این جسارت در حکومت غایب است چون حاکم از واژگان وحدت در کثرت، شهروند، توسعه هراس دارد و در این وضعیت هراس گونه، هم می‌خواهد چرخ امور بچرخد و هم می خواهد بر پایه های ایدئولوژی فرقه گرایانه اش بایستد و  جمع  این دو یعنی تداوم سرکوب و حل بحرانهای چندبعدی، ناممکن است؛ در نتیجه « وفاق ملی» قبایی بسیار گشاد بر تن ساختاری بسیار تنگ و محدود است.
https://www.tgoop.com/modjtabanajafifrance/2390

Telegram

mojtaba najafi(مجتبی نجفی)

www.tgoop.com/modjtabanajafifrance/2392

5.7K viewsedited  Oct 20 at 12:14

"وفاق ملی»؛ درباره حرمت کلمات و مصرف کلمات

مجتبی نجفی

فراخواندن #الهه_محمدی و #نیلوفر_حامدی به زندان در حالی که به صراحت گفته بودند مشمول به اصطلاح «عفو» شده اند، تایید لایحه ضدزن حجاب و عفاف در شورای نگهبان، تشدید شرایط حصر کروبی بعد از اینکه گفت بدون موسوی رفع حصر نمی خواهد، تداوم فیلترینگ و محرومیت اساتید و دانشجویان ...همه یک واقعیت تلخ را عیان می‌کنند: ساختار سیاسی در برابر تغییر، متصلب شده و حتی در آستانه جنگ احتمالی، دست از مقابله با مردم بر نمی‌دارد. برای همین، مصرف کردن کلماتی مانند « وفاق ملی»  در ساختاری که ظرفیت تغییرات راهبردی را از دست داده، ظلم به قدرت کلمات است.

کلمات حرمت دارند و هم « وفاق» و هم «ملی» از دایره ذهنی حکومت خارج است چرا که شما وقتی از « ملی» حرف می‌زنید،نمی توانید شهروند ایرانی را نادیده بگیرید اما ساختار سیاسی با مفهوم « شهروند» دشمنی دارد.

وفاق ملی از پایین به بالا شکل می‌گیرد و حاکم در یک برنامه مدون به شهروندان از گرایش های مختلف نمایندگی سیاسی می‌دهد و به عبارتی دست به «اصلاحات ساختاری» می زند تا از حجم مخالفت ها بکاهد و به سوی موافقت ها گام بردارد. آیا نشانه ای از چنین رویکردی در این ساختار دیده شده؟ حاشا و کلا.

آنچه که پزشکیان و اطرافیانش درباره «وفاق ملی» می‌گویند، خرج کردن کلماتی است که در موقعیتشان نیستند و دورهمی جناح های سیاسی درون ساختار نه وفاق که تقسیم غنیمت است. کدام ساختار سیاسی حتی در وضعیت جنگی چنین تصمیم‌هایی اتخاذ می کند؟ ساختاری که قدرت تصمیم گیری برای تغییرات راهبردی در بزنگاههای دشوار را از دست داده و حتی با وجود خطر جدی جنگ، از جنگیدن با مردم خود دست بر نمی‌دارد. چگونه این ساختار قرار است با «ملت» که درون خود این واژه، تکثری از سوژه های گوناگون نهفته شده، آشتی کند؟

آنچه که حاکمیت از وفاق ملی می‌خواهد نه اصل «همه با هم» که « همه با من » است، به عبارتی تایید کن و برده شو. تحقق وفاق ملی، جسارت می‌خواهد و این جسارت در حکومت غایب است چون حاکم از واژگان وحدت در کثرت، شهروند، توسعه هراس دارد و در این وضعیت هراس گونه، هم می‌خواهد چرخ امور بچرخد و هم می خواهد بر پایه های ایدئولوژی فرقه گرایانه اش بایستد و  جمع  این دو یعنی تداوم سرکوب و حل بحرانهای چندبعدی، ناممکن است؛ در نتیجه « وفاق ملی» قبایی بسیار گشاد بر تن ساختاری بسیار تنگ و محدود است.
https://www.tgoop.com/modjtabanajafifrance/2390

BY mojtaba najafi(مجتبی نجفی)