ناگفته‌های تاریخ معاصر ایران-ناتاما

ناگفته‌های تاریخ معاصر ایران-ناتاما

●رسوایی شصت و یکم از آقای یرواند آبراهامیان، نویسنده مصدّق‌الهی، دشمن پهلوی و مورخ خود‌خوانده و بی‌سوادِ کمونیست آقای آبراهامیان که خود را یک مورخ تراز اول ادعا می‌کند، در کتاب تاریخ ایران مدرن ادعاهایی را مطرح می‌کند که دروغ محض است و پیداست که ایشان دست…

●رسوایی شصت و دوم از آقای یرواند آبراهامیان، نویسنده مصدّق‌الهی، دشمن پهلوی و مورخ خود‌خوانده و بی‌سوادِ کمونیست

آقای آبراهامیان که خود را یک مورخ تراز اول ادعا می‌کند، در کتاب تاریخ ایران مدرن ادعاهایی را مطرح می‌کند که دروغ محض است و پیداست که ایشان اساساً کوچک‌ترین اطلاعی از تاریخ ایران ندارد.
👇👇

The shah ..... He amended the constitution, giving himself the authority to appoint, prime ministers.

📚a history of modern Iran, by Ervand Abrahamian, page 128

ترجمه: [محمّدرضا]شاه قانون اساسی[مشروطه] را تغییر داد و اختیار نصب وزرا را از آن خود کرد
👇👇

آنچه آقای آبراهامیان می‌گوید ناشی از بی‌سوادی و عدم اطلاع از قانون اساسی مشروطه و تاریخ معاصر ایران است.

اولاً به موجب متمم قانون اساسی مشروطه اصل چهل و ششم عزل و نصب وزرا از اختیارات شاه است.

دوماً متمم قانون اساسی مشروطه در دوران قاجار تصویب و تنظیم شده است و بر خلاف تصور یا دروغ آبراهامیان، هیچ ارتباطی با محمّدرضاشاه پهلوی ندارد‌.

احتشام السلطنه(محمود علامیر) از وزنه‌های انقلاب مشروطه و دوّمین رئیس مجلس شورای ملّی در این خصوص در خاطرات خویش می‌نویسد:

متمم قانون اساسی را تمام کرده، به رأى وكلاء رسانديم، صنیع الدوله را که سلف من بود. با خود برداشته بحضور [محمّدعلی‌]شاه بردم و متمم قانون اساسی را برای توشیح تقدیم کردم، شاه بی‌اندازه متوحش بود و شاهزاده مؤید الدوله (ابوالفتح میرزا) حضور داشت. شاه روی صندلی در تالار برلیان نشسته بود و بمن و صنیع الدوله اجازه جلوس داد که روی زمین بنشینیم.
جز توشیح چاره ندارید:
محمّدعلی شاه، شروع بخواندن مواد قانون نمود، عرض کردم: ملاحظه آن برای شما خالی از ضرورت است، زیرا ملاحظاتی که لازم بوده شده و قانونی است که از مجلس گذشته است. شما امضاء بفرمائید که تأخیر در توشیح نتیجه‌ای جز ازدیاد سوءظن مردم و وکلاء تندر ندارد. امضاء کرد و بدست من داد. سپس شرح مبسوطی در دولتخواهی نصیحت عرض کردم که:
"شما امروز خوشبخت ترین سلاطین ایران هستید، زیرا که مقامات و شئون سلطنت را دارید و مطلقاً مسئولیتی ندارید و زحمتی را نباید تحمل فرمائید".
شاه، از همان ماده نداشتن مسئولیت، بیشتر جاخورده و ناراضی بود و می‌گفت چطور من مسئولیتی ندارم؟؟ من بایستی رعایای خود را مثل شبانی که گله گوسفندان را هدایت و نگهداری میکند سرپرستی کنم. عرض کردم هیچکس از فرمان مبارک خارج نیست و دولت و مجلس هم هر کار بکنند. با توشیح و تنفيذ ذات مبارک خواهد بود.
بدیهی است که هم مجلس و هم دولت بایستی در جزئی و کلی مسائل راهنمائی‌ها و نصایح مشفقانه اعلیحضرت را مطمح نظر خود قرار دهند. غرض از عدم مسئولیت پادشاه در رژیم مشروطه پارلمانی این است که چون دولت در قبال مجلس مسئول اجرای قوانین و نظامات میباشد و داشتن مسئولیت ملازمه با جوابگوئی و بازخواست دارد، مجلس که مقام والای سلطنت را بالاتر و مصون از هرگونه پرس وجو و جوابگوئی میداند و این مقام عالی و عنوان سلطنت را که ودیعۀ الهی است قابل عزل و برکناری نمی‌داند. برای آنکه مبادا وزراء در برابر مجلس متعذر به اوامر ملوکانه شده و برای فرار از تعقیب و مجازات، به فرامین شفاهی، یا حتى كتبى مقام سلطنت تمسک جویند و اختلالی در تقسيم و تفكيک قوا و اختلاطی در مسئولیت ها بوجود آید "پادشاه را قانون غیر مسئول شناخته است". اما از آنطرف عزل و نصب وزراء و جميع تصميمات عمده مملکتی از قبیل اجازه تشکیل مجلس و ریاست عالیه بر قوه مقننه و اجرائیه و مرجعیت اصلی انشاء قوانین و اعلان جنگ و اجازه مصالحه و فرمانفرمائی قوای نظامی با پادشاه است و اگر خوب دقت شود تمام اقتدار و اختیاری که سلاطین گذشته داشته‌اند. در قانون اساسی و مخصوصاً "قانون متمم" که امروز توشیح فرمودید‌. برای پادشاه پیش بینی شده و قيد قانون ناظر بر وزراء و کارکنان دولت است. این اظهارات شاه را آرام و کاملا راضی و خوشحال ساخت و قانون متمم قانون اساسی را که امضاء کرده بود و آنرا لوله کرده. در میان انگشتان می فشرد، با خوشروئی، بدست من داد. تنظیم و تصویب و توشیح بدون سروصدای قانون متمم قانون اساسی بزرگترین خدمت مجلس اول است. که مشروطیت ایران و رژیم پارلمانی را بنیان و پایه اساسی گذارد. قوای ثلاثه را تعریف و وظایف آنها را مشخص و در برابر قانون و اختیارات محاكم و استقلال قضات در این قانون تعریف و پیش بینی شد. قانون اساسی در حقیقت از کلیات مسائل گفتگو کرده. در حالیکه قانون متمم حقوق و حدود مجلس و دولت. دربار و شاه با ملت را مشخص نموده است. تردیدی نیست که مورخین و محققین در آینده در ضمنِ بررسی تاریخ مشروطیت ایران به اهمیت و نقش این قانون در قوام و دوام رژیم مشروطه توجه خواهند کرد.

📚خاطرات احتشام السلطنه، صفحه ۶۱۰-۶۱۲ به کوشش محمّدمهدی موسوی، انتشارات زوار، چاپ دوم، تهران ۱۳۶۷ خورشیدی
@na_ta_ma

www.tgoop.com/na_ta_ma/9354

811 viewsDec 20 at 20:31

●رسوایی شصت و دوم از آقای یرواند آبراهامیان، نویسنده مصدّق‌الهی، دشمن پهلوی و مورخ خود‌خوانده و بی‌سوادِ کمونیست

آقای آبراهامیان که خود را یک مورخ تراز اول ادعا می‌کند، در کتاب تاریخ ایران مدرن ادعاهایی را مطرح می‌کند که دروغ محض است و پیداست که ایشان اساساً کوچک‌ترین اطلاعی از تاریخ ایران ندارد.
👇👇

The shah ..... He amended the constitution, giving himself the authority to appoint, prime ministers.

📚a history of modern Iran, by Ervand Abrahamian, page 128

ترجمه: [محمّدرضا]شاه قانون اساسی[مشروطه] را تغییر داد و اختیار نصب وزرا را از آن خود کرد
👇👇

آنچه آقای آبراهامیان می‌گوید ناشی از بی‌سوادی و عدم اطلاع از قانون اساسی مشروطه و تاریخ معاصر ایران است.

اولاً به موجب متمم قانون اساسی مشروطه اصل چهل و ششم عزل و نصب وزرا از اختیارات شاه است.

دوماً متمم قانون اساسی مشروطه در دوران قاجار تصویب و تنظیم شده است و بر خلاف تصور یا دروغ آبراهامیان، هیچ ارتباطی با محمّدرضاشاه پهلوی ندارد‌.

احتشام السلطنه(محمود علامیر) از وزنه‌های انقلاب مشروطه و دوّمین رئیس مجلس شورای ملّی در این خصوص در خاطرات خویش می‌نویسد:

متمم قانون اساسی را تمام کرده، به رأى وكلاء رسانديم، صنیع الدوله را که سلف من بود. با خود برداشته بحضور [محمّدعلی‌]شاه بردم و متمم قانون اساسی را برای توشیح تقدیم کردم، شاه بی‌اندازه متوحش بود و شاهزاده مؤید الدوله (ابوالفتح میرزا) حضور داشت. شاه روی صندلی در تالار برلیان نشسته بود و بمن و صنیع الدوله اجازه جلوس داد که روی زمین بنشینیم.
جز توشیح چاره ندارید:
محمّدعلی شاه، شروع بخواندن مواد قانون نمود، عرض کردم: ملاحظه آن برای شما خالی از ضرورت است، زیرا ملاحظاتی که لازم بوده شده و قانونی است که از مجلس گذشته است. شما امضاء بفرمائید که تأخیر در توشیح نتیجه‌ای جز ازدیاد سوءظن مردم و وکلاء تندر ندارد. امضاء کرد و بدست من داد. سپس شرح مبسوطی در دولتخواهی نصیحت عرض کردم که:
"شما امروز خوشبخت ترین سلاطین ایران هستید، زیرا که مقامات و شئون سلطنت را دارید و مطلقاً مسئولیتی ندارید و زحمتی را نباید تحمل فرمائید".
شاه، از همان ماده نداشتن مسئولیت، بیشتر جاخورده و ناراضی بود و می‌گفت چطور من مسئولیتی ندارم؟؟ من بایستی رعایای خود را مثل شبانی که گله گوسفندان را هدایت و نگهداری میکند سرپرستی کنم. عرض کردم هیچکس از فرمان مبارک خارج نیست و دولت و مجلس هم هر کار بکنند. با توشیح و تنفيذ ذات مبارک خواهد بود.
بدیهی است که هم مجلس و هم دولت بایستی در جزئی و کلی مسائل راهنمائی‌ها و نصایح مشفقانه اعلیحضرت را مطمح نظر خود قرار دهند. غرض از عدم مسئولیت پادشاه در رژیم مشروطه پارلمانی این است که چون دولت در قبال مجلس مسئول اجرای قوانین و نظامات میباشد و داشتن مسئولیت ملازمه با جوابگوئی و بازخواست دارد، مجلس که مقام والای سلطنت را بالاتر و مصون از هرگونه پرس وجو و جوابگوئی میداند و این مقام عالی و عنوان سلطنت را که ودیعۀ الهی است قابل عزل و برکناری نمی‌داند. برای آنکه مبادا وزراء در برابر مجلس متعذر به اوامر ملوکانه شده و برای فرار از تعقیب و مجازات، به فرامین شفاهی، یا حتى كتبى مقام سلطنت تمسک جویند و اختلالی در تقسيم و تفكيک قوا و اختلاطی در مسئولیت ها بوجود آید "پادشاه را قانون غیر مسئول شناخته است". اما از آنطرف عزل و نصب وزراء و جميع تصميمات عمده مملکتی از قبیل اجازه تشکیل مجلس و ریاست عالیه بر قوه مقننه و اجرائیه و مرجعیت اصلی انشاء قوانین و اعلان جنگ و اجازه مصالحه و فرمانفرمائی قوای نظامی با پادشاه است و اگر خوب دقت شود تمام اقتدار و اختیاری که سلاطین گذشته داشته‌اند. در قانون اساسی و مخصوصاً "قانون متمم" که امروز توشیح فرمودید‌. برای پادشاه پیش بینی شده و قيد قانون ناظر بر وزراء و کارکنان دولت است. این اظهارات شاه را آرام و کاملا راضی و خوشحال ساخت و قانون متمم قانون اساسی را که امضاء کرده بود و آنرا لوله کرده. در میان انگشتان می فشرد، با خوشروئی، بدست من داد. تنظیم و تصویب و توشیح بدون سروصدای قانون متمم قانون اساسی بزرگترین خدمت مجلس اول است. که مشروطیت ایران و رژیم پارلمانی را بنیان و پایه اساسی گذارد. قوای ثلاثه را تعریف و وظایف آنها را مشخص و در برابر قانون و اختیارات محاكم و استقلال قضات در این قانون تعریف و پیش بینی شد. قانون اساسی در حقیقت از کلیات مسائل گفتگو کرده. در حالیکه قانون متمم حقوق و حدود مجلس و دولت. دربار و شاه با ملت را مشخص نموده است. تردیدی نیست که مورخین و محققین در آینده در ضمنِ بررسی تاریخ مشروطیت ایران به اهمیت و نقش این قانون در قوام و دوام رژیم مشروطه توجه خواهند کرد.

📚خاطرات احتشام السلطنه، صفحه ۶۱۰-۶۱۲ به کوشش محمّدمهدی موسوی، انتشارات زوار، چاپ دوم، تهران ۱۳۶۷ خورشیدی
@na_ta_ma

BY ناگفته‌های تاریخ معاصر ایران-ناتاما