شعر ناب

چه میدانی ز حـال من ، در این شب های ظلمـانی
ولـی دانــم خبـــر داری ، از ایــن احـــوال بحـرانی

که یـک عمــری به دنبـالت ، کشــاندی بیــنوا دل را
دل  بـی غـم  گُســاری که ، به دامـت بوده زنـدانی

در آن دم کـه به زلفان  ، پریشــان میــــزدی شــانه
چو مستـان بی خبر بودی ، از این حــال پریشـانی

که مجنـون وار دل  دادم ، بـه چشمــان سلاطینت
که لیلا در بَــرم باشی ، نه چون سلطــان عثمــانی

ولـــی تو مهــــربانی  را  ، نکــردی منشـاء  مهــرت
وفــا را بُــردی از یادت ، که چــون از بیـــوفـایانی

تو گفـتی میـــروم کُنجـی ، بگیـــرم اعتـــکاف امـا
بجــز مـن با همــه  داری ، قـــرار و  بــزم پنهـــانی

بـرو  ای بیـــوفا حالا ، تو در شــوق شعف با غیــر
وُ من غرقِ غـمِ هجرت ، به سمـت و سوی ویرانی

چـو لب تشنه  لب ساحل ، نشـستـم بی ثمر ، آخـر
جوانــی عمر شیرینم ، در این  ره  گشــت قـربانی

جفــاهـا کــرده ای بـر مـــن ، ولــی انگـار و  انگـار
ستـــم  تا  کـــی روا دارد ، مگـــر تـو نامسلمـــانی

زبـس جور و جفا دیدم ، از این خوی وخصـال تو
زخــود هم  زار و  بیـزام ، که گر چـه تو نمیــدانی

بنالم حال خود دیگـر ، که عمـرم بی ثمر طی شد
جــوانی را تبـــه کـــردم ، به پای رقــص زلفـــانی

همان زلفـان سرمستی که شد ، سر مبـداء حیرت
وُ مقصــد نا معیّـــن  شـد  ،  در .ــــ
ایـام حیــرانی

زبعـداز ترک تحمیلی ، کـه از سمت تو تحـدی شد
نه در قلبـم قُـوا ماند و ، نه دیگر اشـک چشمـانی

الهـی لحظـه ای  هـم تو ، دچـار حـال من گـــردی
که شایـد لـرزد آن قلبت ، به ســویم رو بگــردانی

ببــینی کـه چـه دردی  را ، تحمــل کــردم عشـقت
که دیگـــر قلـب زارم  را ، در آن آتـــش نســوزانی

هماننـدی نداشـت اینـکه ، تو مهمـــان دلـــم بودی
همــانندت  نمی آیــد ،  دگــر بــر دل به مهمــــانی

تفضـل کــن در  ایــن  پایان  نگاهــی با تبـسـم کن
که زین پس دارم از فرقت دو چشم خیس بارانی

یوسف_رحمانی

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‍‌‍‌‌@naab90

www.tgoop.com/naab90/8026

23 viewsحسن رضائی, edited  Nov 22 at 20:50

چه میدانی ز حـال من ، در این شب های ظلمـانی
ولـی دانــم خبـــر داری ، از ایــن احـــوال بحـرانی

که یـک عمــری به دنبـالت ، کشــاندی بیــنوا دل را
دل  بـی غـم  گُســاری که ، به دامـت بوده زنـدانی

در آن دم کـه به زلفان  ، پریشــان میــــزدی شــانه
چو مستـان بی خبر بودی ، از این حــال پریشـانی

که مجنـون وار دل  دادم ، بـه چشمــان سلاطینت
که لیلا در بَــرم باشی ، نه چون سلطــان عثمــانی

ولـــی تو مهــــربانی  را  ، نکــردی منشـاء  مهــرت
وفــا را بُــردی از یادت ، که چــون از بیـــوفـایانی

تو گفـتی میـــروم کُنجـی ، بگیـــرم اعتـــکاف امـا
بجــز مـن با همــه  داری ، قـــرار و  بــزم پنهـــانی

بـرو  ای بیـــوفا حالا ، تو در شــوق شعف با غیــر
وُ من غرقِ غـمِ هجرت ، به سمـت و سوی ویرانی

چـو لب تشنه  لب ساحل ، نشـستـم بی ثمر ، آخـر
جوانــی عمر شیرینم ، در این  ره  گشــت قـربانی

جفــاهـا کــرده ای بـر مـــن ، ولــی انگـار و  انگـار
ستـــم  تا  کـــی روا دارد ، مگـــر تـو نامسلمـــانی

زبـس جور و جفا دیدم ، از این خوی وخصـال تو
زخــود هم  زار و  بیـزام ، که گر چـه تو نمیــدانی

بنالم حال خود دیگـر ، که عمـرم بی ثمر طی شد
جــوانی را تبـــه کـــردم ، به پای رقــص زلفـــانی

همان زلفـان سرمستی که شد ، سر مبـداء حیرت
وُ مقصــد نا معیّـــن  شـد  ،  در .ــــ
ایـام حیــرانی

زبعـداز ترک تحمیلی ، کـه از سمت تو تحـدی شد
نه در قلبـم قُـوا ماند و ، نه دیگر اشـک چشمـانی

الهـی لحظـه ای  هـم تو ، دچـار حـال من گـــردی
که شایـد لـرزد آن قلبت ، به ســویم رو بگــردانی

ببــینی کـه چـه دردی  را ، تحمــل کــردم عشـقت
که دیگـــر قلـب زارم  را ، در آن آتـــش نســوزانی

هماننـدی نداشـت اینـکه ، تو مهمـــان دلـــم بودی
همــانندت  نمی آیــد ،  دگــر بــر دل به مهمــــانی

تفضـل کــن در  ایــن  پایان  نگاهــی با تبـسـم کن
که زین پس دارم از فرقت دو چشم خیس بارانی

یوسف_رحمانی

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‍‌‍‌‌@naab90

BY شعر ناب