tgoop.com/nahjalbalaghah_ir/3213
Last Update:
📍مفهوم اين سخن آن نيست كه قاضى از حكم كردن باز ايستد، زيرا وظيفۀ او به هر حال فصل خصومت و فيصله دادن نزاع است، بلكه منظور آن است كه توقف كند و تمام جوانب را بررسى نمايد و ظلمت شبهات را با نور علم برطرف سازد و گاه طرفين نزاع را به مصالحه كه مواقف احتياط است دعوت نمايد. 8. «كسى كه در تمسك به حجت و دليل از همه بيشتر پافشارى كند»؛ (وَ آخَذَهُمْ بِالْحُجَجِ). مهم‌ترين برنامۀ قاضى بررسى ادلۀ طرفين دعواست؛ دلايل قوى و قابل قبول و نيز خوددارى كردن از پذيرش دلايل ضعيف و آسيب‌پذير. اين احتمال نيز هست كه منظور از اين جمله آن باشد كه قاضى بايد بيش از هر كس در جستجوى دليل باشد به اين معنا كه گاه در مسألۀ مورد دعوا ظاهراً هيچ دليلى نيست كه حق را روشن سازد؛ ولى قاضى مى‌تواند با جستجوگرى در گوشه و كنار حادثه، دلايل روشنى براى كشف حق از باطل پيدا كند همان‌گونه كه در بسيارى از قضاوت‌هاى اميرمؤمنان على عليه السلام وارد شده است كه حضرت با استفاده از جنبه‌هاى روانى يا مجرم را به اقرار وادار مى‌كرد و يا قراينى براى علم قاضى فراهم مى‌ساخت؛ مثلاً در داستان اختلاف دو زن بر سر يك كودك و پافشارى هر دو بر ادعاى خود كه قاعدتاً قاضى در اينجا بايد به حكم قرعه دعوا را فيصله دهد، امام جستجوى دليلى كرد و آن اينكه دستور داد شمشيرى بياورند و فرمود من كودك را دو شقه مى‌كنم و هر شقه‌اى را به يكى از شما دو نفر مى‌دهم.
#نهج‌البلاغه_نامه۵۳
ترجمه و شرح: مکارم شیرازی، ناصر
بخش: سی و دوم
🌐 https://nahjalbalaghah.ir/
🆔 @nahjalbalaghah_ir
BY انجمن مطالعات نهج البلاغه ایران
Share with your friend now:
tgoop.com/nahjalbalaghah_ir/3213