tgoop.com/neypub/8434
Last Update:
«چرا آدورنو از موسیقی جَز متنفر بود؟»
رابرت ویتکین به‌طور مبسوط دربارۀ «دلیل نفرت آدورنو» از جَز نوشته است. اول، از نظر ویتکین، آدورنو معتقد بود ریتم‌های موسیقی جَز رهایی‌بخشی دروغینی دارند، چون در این ریتم‌ها ضرب ضمن حذف‌شدن رعایت می‌شود. به قول ویتکین، [از نظر آدورنو] «موسیقی جز، در شکل متمایزش، ملغمه‌ای از انحراف و زیاده‌روی از یک‌طرف، و جدیتی محض از طرف دیگر است». از این نظر، جَز فقط موسیقی‌ای محصول صنعت فرهنگ توده بود.
دوم، به قول ویتکین، «تقسیم “کوپله” و “ترجیع‌بند” (فرم بند و همسرایی) ... مُعرّفِ ... امکان فرد در زندگی روزمره [و] ... محدودیت جامعه یا جماعت است. آدورنو بیان می‌کند که فرد مخاطب از خویش تجربه‌ای به‌مثابه یک کوپله‌اگو خواهد داشت و سپس احساس می‌کند به ترجیع‌بندی تبدیل شده است که در ریتم موزون آن ذوب می‌شود و اقناع می‌یابد. از نظر او، در فرایند تولید، اولویت ترجیع‌بند بر کوپله بدین‌ترتیب محقق می‌شود که ترجیع‌بند را اول و درمقام مؤلفۀ اصلی [قطعه] می‌نویسند». در اینجا نیز، درست مثل موسیقی استراوینسکی، «صوت عینی با بیانی ذهنی تزیین می‌شود».
از کتاب پس از آدورنو
تیا دِنورا
ترجمهٔ حسن خیاطی
BY نشر نی
Share with your friend now:
tgoop.com/neypub/8434