tgoop.com/nojum_aut/3409
Last Update:
مکانیسم عجیبی که به جت‌های سیاه‌چاله‌های بسیار پرجرم مرتبط است، فوران‌های جدیدی را در نزدیکی آن‌ها ایجاد می‌کند. در مرکز تقریباً هر کهکشان بزرگی در جهان، یک سیاه‌چاله بسیار پرجرم وجود دارد. هر ابری از گاز، غبار یا حتی ستاره‌ای که بیش از حد به آن نزدیک شود، هنگام عبور از افق رویداد این هیولاهای کیهانی، بلعیده می‌شود. هنگامی که سیاه‌چاله‌های پرجرم به این صورت حجم زیادی از انرژی و ماده را جذب می‌کنند، قادر به تولید جت‌های عظیمی از پلاسما می‌شوند که با سرعتی نزدیک به نور به فضا پرتاب می‌شوند.
به عنوان مثال، یکی از این کهکشان‌ها که تقریباً ۵۴ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد، سیاه‌چاله‌ای دارد که جتی پلاسمایی به طول ۳۰۰۰ سال نوری تولید می‌کند. ستارگان اغلب به صورت گرانشی به یکدیگر متصل شده و منظومه‌های دوتایی را تشکیل می‌دهند. گاهی اوقات، یک ستاره عادی پیر و متورم می‌تواند در نزدیکی یک کوتوله سفید قرار گیرد. با تجمع هیدروژن در سطح کوتوله سفید، ستاره به نقطه اوج بحرانی می‌رسد و در نتیجه این فرآیند انفجار رخ می‌دهد. شما می‌توانید آن را به‌سان یک بمب هیدروژنی در نظر بگیرید. این نوع انفجارها به نام نُوا (Nova) شناخته می‌شوند و در سراسر جهان نسبتاً رایج هستند. انتظار می‌رود به زودی یکی از این انفجارها در ستاره‌ای به نام T Coronae Borealis رخ دهد.
اخترشناسان دریافته‌اند که فوران‌های نُوا در منظومه‌های دوتایی که در نزدیکی جت‌های پلاسمای سیاه‌چاله‌های عظیم کهکشان Messier 87 قرار دارند، تقریباً دو برابر بیشتر رخ می‌دهند.
اندکی پس از پرتاب هابل در سال ۱۹۹۰، اخترشناسان این تلسکوپ را به سمت مرکز کهکشان Messier 87، جایی که سیاه‌چاله فوق‌عظیم کهکشان قرار دارد، نشانه گرفتند.
منبع: space.com
مترجم: مهسا امین
ویراستار: پانیذ تقوی امین
گردآورنده: شهرزاد شهلاپور
گرافیست: فاطمه نظری پور
✨@Nojum_aut
BY کانون نجوم دانشگاه صنعتی امیرکبیر
Share with your friend now:
tgoop.com/nojum_aut/3409