علی نور✍🏼

علی نور✍🏼

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ نمینویسی چیزی؟

می‌نویسم. زیادم می‌نویسم. این‌روزا بیشتر از قبل. چون حرفا بسیاره و مجال بسی اندک. منتها همش رو که اینجا نمی‌ذارم. فکرِ اشتباهی که خیلیا می‌کنن اینه که من می‌نویسم که نوشته باشم! نه من چیزایی می‌نویسم که زندگی کرده باشمشون. یا چیزی می‌نویسم و صبر می‌کنم تا اتفاق بیوفته. استثنا؟ استثنا هم داریم. مثلا همینگوی پیر مرد و دریا رو که نوشت کیلومتر‌ها از دریا دور بود، منم مثلا اگه نوشتم هیچ شور و شوقی باقی نمونده یعنی بعضی اون‌قدر کم شده، که می‌شه بهش گفت هیچ. حالا نه که خودمون رو با اِرنست مقایسه کنیما. اون کجا و ما کجا. بحث اینه من اکثرِ نوشته‌هام رو زندگی می‌کنم و منتظرم تا فقط دکمه سند رو بزنم اما تا زدنِ دکمه بارها زندگیش کردم/می‌کنم. کلماتش رو حس می‌کنم، وسطش بازم زندگیش می‌کنم و تصور می‌کنم و بازم زندگیش می‌کنم. همشون رو؟نه. اکثرش رو. حالا واسه من بالایِ نود درصد هست. که زیاده خدایی. نه خدایی زیاده دیگه، حضارِ گرامی یه تشویق نداره؟ در نتیجه، می‌نویسم. اما باید اشتیاقی ببینم. چه تو شما، چه تو خودم.

www.tgoop.com/nooram_man/13006

673 viewsedited  Nov 13 at 18:27

می‌نویسم. زیادم می‌نویسم. این‌روزا بیشتر از قبل. چون حرفا بسیاره و مجال بسی اندک. منتها همش رو که اینجا نمی‌ذارم. فکرِ اشتباهی که خیلیا می‌کنن اینه که من می‌نویسم که نوشته باشم! نه من چیزایی می‌نویسم که زندگی کرده باشمشون. یا چیزی می‌نویسم و صبر می‌کنم تا اتفاق بیوفته. استثنا؟ استثنا هم داریم. مثلا همینگوی پیر مرد و دریا رو که نوشت کیلومتر‌ها از دریا دور بود، منم مثلا اگه نوشتم هیچ شور و شوقی باقی نمونده یعنی بعضی اون‌قدر کم شده، که می‌شه بهش گفت هیچ. حالا نه که خودمون رو با اِرنست مقایسه کنیما. اون کجا و ما کجا. بحث اینه من اکثرِ نوشته‌هام رو زندگی می‌کنم و منتظرم تا فقط دکمه سند رو بزنم اما تا زدنِ دکمه بارها زندگیش کردم/می‌کنم. کلماتش رو حس می‌کنم، وسطش بازم زندگیش می‌کنم و تصور می‌کنم و بازم زندگیش می‌کنم. همشون رو؟نه. اکثرش رو. حالا واسه من بالایِ نود درصد هست. که زیاده خدایی. نه خدایی زیاده دیگه، حضارِ گرامی یه تشویق نداره؟ در نتیجه، می‌نویسم. اما باید اشتیاقی ببینم. چه تو شما، چه تو خودم.

BY علی نور✍🏼