tgoop.com/ofoghroydad/27330
Last Update:
اگر آن سیارک بیشتر دایناسورها را منقرض نمیکرد:
۶۶ میلیون سال پیش، برخورد یک سیارک عظیم به زمین منجر به انقراض ۷۵٪ از گونههای زیستی، از جمله دایناسورهای غیرپرنده، شد. این رویداد مسیر تکامل را تغییر داد و به پستانداران، از جمله اجداد انسان، فرصت داد تا تکامل یابند[تصادفا یعنی بدون برنامه و طرح از پیش مشخص].
اگر این سیارک به زمین برخورد نمیکرد، احتمالاً دایناسورها به تکامل و تسلط خود بر زمین ادامه میدادند. آنها در طول ۱۶۵ میلیون سال حضور خود، با تغییرات محیطی مختلفی مانند افزایش و کاهش سطح دریاها، نوسانات دمایی و فورانهای آتشفشانی سازگار شده بودند. برخی از دایناسورها دارای پر بودند که میتوانست به آنها در عایقبندی حرارتی کمک کند و امکان زندگی در شرایط سردتر را فراهم آورد.
با ادامه حیات دایناسورها، احتمالاً پستانداران فرصت کمتری برای تکامل و گسترش پیدا میکردند. در نتیجه، ظهور انسانها ممکن بود رخ ندهد یا به شکل متفاوتی اتفاق بیفتد.
با این حال، برخی دانشمندان معتقدند که حتی بدون برخورد سیارک، دایناسورها ممکن بود به دلیل نرخ انقراض بالاتر نسبت به ظهور گونههای جدید، در نهایت منقرض شوند. اما شواهد فسیلی نشان میدهد که دایناسورها تا زمان برخورد سیارک همچنان متنوع و غالب بودند.
در مجموع، اگر سیارک مذکور به زمین برخورد نمیکرد، دایناسورها احتمالاً به تکامل و تسلط خود بر سیاره ادامه میدادند و مسیر تکامل پستانداران و در نهایت انسانها بهطور قابلتوجهی متفاوت میبود.
یک مثال اضافه بر گزارش و فرضی:
یک مثال جالب در این زمینه، تکامل احتمالی دایناسورهای ددپا (ترودونتیدها) است که مغزهای نسبتاً بزرگی داشتند. برخی دانشمندان، مانند دیل راسل، دیرینشناس کانادایی، ایدهای ارائه دادهاند که اگر دایناسورها منقرض نمیشدند، ممکن بود برخی گونهها به شکل موجوداتی شبیه به «دایناسوروئید» تکامل پیدا کنند—خزندهای هوشمند با قامتی راست، دستانی چابک، و حتی تواناییهای شناختی پیچیده.
این گمانه البته کاملا فرضی است(چون تکامل با دقت و برای دراز مدت قابل پیشبینی نیست چون جهت و هدف غایی ندارد)، اما نشان میدهد که مسیر تکامل میتوانست به جای انسانها، شاید به گونهای هوشمند از دایناسورها ختم شود. اگر چنین میشد، تمدن امروزی ممکن بود به جای انسانها، بهدست خزندگان پیشرفتهای ساخته شود که از نوادگان دایناسورها بودند.