tgoop.com/philosophyofss/73
Last Update:
روش‌شناسی علوم اجتماعی در رئالیسم
روایت‌هایی از رئالیسم که بر فلسفۀ علم معاصر حاکم است، به‌جای اثبات‌گرایی و عقل‌گرایی انتقادی، در پی جایگزین‌کردن دیدگاهی از علم است که ادعای انعکاس کار دانشمند را دارد. پاسخ این دیدگاه به این سؤال که آیا امکان استفاده از روش علوم طبیعی در علوم اجتماعی هست، بله و خیر است؛ اما هستی‌شناسی و معرفت‌شناسی این دیدگاه، آن را از همۀ رهیافت‌هایی که درموردشان بحث شد، متمایز می‌سازد.
از نظر باسکار، دیدگاه موردنظرِ رهیافت اثبات‌گرایی دربارۀ واقعیت که مبتنی بر ادراک حواس انسانی است، تنها به‌عنوان یکی از حوزه‌های واقعیت به حساب می‌آید. واقعیت نه‌تنها شامل وقایعی است که تجربه می‌شوند، بلکه وقایعی را که اتفاق می‌افتد، چه تجربه شوند و چه نشوند و نیز ساختارها و مکانیزم‌های به‌وجودآورندۀ این وقایع را نیز در بر می‌گیرد.
هدف علم، کشف این ساختارها و مکانیزم‌هاست که برخی از آن‌ها می توانند به‌طور منطقی با بهره‌گیری از ابزار توسعه‌دهندۀ حواس قابل‌دسترس باشند. اما برای مکانیزم‌های غیرقابل دسترس، باید مدل‌های فرضی ساخت و دنبال شواهدی برای وجودشان بود.
ساختارها و مکانیزم‌هایی مثل قدرت‌های عِلّی یا ماهیت ذاتی اشیا، از وقایعی که توسط آن‌ها به وجود می‌آیند، مستقل هستند؛ مکانیزم‌ها در سطح عمیق‌تر واقعیت وجود دارند و ممکن است در اثر تقابل با یکدیگر، به واقعۀ قابل‌مشاهده‌ای منجر نشوند. بنابراین، ارتباطات ثابت موردنظر اثبات‌گرایان صرفاً قواعدی مشاهده‌شده هستند که باید با برقراری ارتباط بین آن‌ها، به توضیح آن‌ها پرداخت.
برشی از کتاب
پارادایم‌های تحقیق در علوم انسانی
اثر نورمن بلیکی
@philosophyofss
#روش_شناسی
#رئالیسم
#فلسفه_علوم_اجتماعی
#نورمن_بلیکی
#باسکار
#برش_کتاب
BY فلسفه علوم اجتماعی دانشگاه تهران
Share with your friend now:
tgoop.com/philosophyofss/73