tgoop.com/philosophyofuniversity/242
Last Update:
«سیاست‌گذاری حوزۀ علم» در ایران به مقررات متعددی گره خورده است؛ مقرراتی که هم شئون مثبت دارند و هم شئون منفی. یکی از این مقررات، آیین نامه ارتقا استادان است؛ آیین‌نامه‌ای صوری و کلی و فردگرا و ذره‌گرا و از بالا به پایین و کمی‌گرا و عجول و مستعد انواع آفت‌ها.
در خصوص وجود آیین نامه ارتقای استادان در دانشگاه‌های خارج از کشور، روایت‌های متعددی وجود دارد که بسیاری از مؤلفه‌های آن‌ها بنحو گزینشی در آیین نامه ارتقای استادان ایران هم منظور شده است.
خوشبختانه در دهه اخیر ادبیات انتقادی خوبی در تشریح و نقد این آیین نامه در ایران منتشر شده است اما نکته غمگین ماجرا آنجاست که گوش شنوایی برای عمل به اقتضای این نقدها و توصیه‌ها وجود ندارد.
در تدوین آیین نامه آتی هم در همچنان بر همان پاشنه خواهد چرخید؛ آیین نامه‌ای کلی و صوری و کمی‌گرا و فردگرا و مستعد فساد و قبیله‌گرایی و تبعیض‌ها و بی‌عدالتی و بی‌تفاوت به مسئولیت اجتماعی استاد و سازمان.
حالا بشنویم یکی از این نقدها و توصیه‌ها از زبان دکتر رضا منصوری:
"کدامیک از دانشگاه‌های خوب دنیا چنین آیین‌نامه ارتقایی دارند؟"
کانال فلسفه دانشگاه:
https://www.tgoop.com/philosophyofuniversity
BY فلسفه دانشگاه
Share with your friend now:
tgoop.com/philosophyofuniversity/242