روانشناسی افکارمثبت آرامش درون

مراقبه هیچ ربطی به هیچ دینی ندارد
مراقبه یک روش خالص و کاملاً علمی است
در علم آن را نظارت می‌خوانید،
نظارت بر موضوعات
وقتی به درون می‌روید، همین نظارت،
بجای بیرون، با چرخش 180 درجه،
درون را نگاه می‌کند.

این چیزی است که ما آن را مراقبه می‌خوانیم. نیازی به هیچ خدا و کتاب مقدسی ندارد. پیش نیاز آن، داشتن یک سیستم باور داشت نیست

اینگونه یک فرد بی‌ خدا نیز می‌تواند مانند هرکس دیگری مراقبه کند، زیرا مراقبه فقط روشی برای چرخش به درون است. هیچکس منکر این نیست که انسان یک درون دارد، جایی که تو آنجا هستی، چیزی در درونت وجود دارد
حتی یک کمونیست هم نمی‌تواند منکر آن شود.

مراقبه یک روش ساده‌ی علمی است برای نظارت بر ذهنیت درونی فرد
و اگر تو هیچ چیزی در مورد خودت ندانی، تمام دانستنی های تو ناقص است، بسیار ناقص است
تو همه چیز در مورد هزاران چیز می‌دانی ولی چیزی در مورد خودت نمی‌دانی...

مراقبه تنها چیزی است که انسان را به یک موجود معنوی دگرگون خواهد ساخت بدون اینکه نیاز به باور داشتن به یک خدا باشد و یا لازم باشد او را یک هندو، یک مسیحی یا یک محمدی بسازد

با مراقبه حتی یک فرد بی خدا هم تبدیل به انسانی معنوی میشود. زیرا معنویت حقیقی هیچ ربطی به باور داشتن به یک خدا و یک دین و عقیده ای خاص ندارد، آن بیشتر به مراقبه گون بودن ربط دارد.

مراقبه می‌تواند تمام نیروهای بالقوه و هوشمندی انسان را آزاد کند ولی انسان از مراقبه بی‌خبر است، فقط دعا را می‌شناسد
دعا مستلزم باور به خدایی است که وجودش نمی‌تواند اثبات شود
مراقبه هیچ نیازی به باور ندارد
فقط نیازمند یک روح پرسشگر، مکتشف و ماجراجو است
و شما این را دارید، هرکسی با آن به دنیا آمده، یک کنجکاوی برای شناختن.

ما به هیچکس نمی‌گوییم:
به این چیز باور داشته باش، یا آن را باور کن
فقط می‌گوییم:
به هرآنچه که باور داشته‌ای شکّ کن، زیرا تردید روش درست است، هم برای علم و هم برای دیانت.

علم در طول سیصد سال پیشرفت بسیار داشته است. به سبب تردید بوده که علم توانسته چیزهای بسیاری را در این مدت به ما بدهد
مذاهب در طول ده هزار سال چیزی جز جنگ و خونریزی و مرگ میلیون‌ها انسان به ما نداده‌اند. این تنها دستاورد مذاهب شما بوده است.

در مراقبه چه کسی به خدا اهمیت می‌دهد؟
چه کسی به بهشت اهمیت می‌دهد؟
ما می‌توانیم بهشت را در اینجا بسازیم
و وقتی در سکوت و مراقبه‌ی عمیق قرار داری، تو خودت خدا هستی، نه یک ذرّه کمتر، قدری هم بیشتر....
زیرا آن خدا یک افسانه است و تو یک واقعیت هستی.

www.tgoop.com/pluosafkar/8743

183 viewsJan 17 at 17:12

مراقبه هیچ ربطی به هیچ دینی ندارد
مراقبه یک روش خالص و کاملاً علمی است
در علم آن را نظارت می‌خوانید،
نظارت بر موضوعات
وقتی به درون می‌روید، همین نظارت،
بجای بیرون، با چرخش 180 درجه،
درون را نگاه می‌کند.

این چیزی است که ما آن را مراقبه می‌خوانیم. نیازی به هیچ خدا و کتاب مقدسی ندارد. پیش نیاز آن، داشتن یک سیستم باور داشت نیست

اینگونه یک فرد بی‌ خدا نیز می‌تواند مانند هرکس دیگری مراقبه کند، زیرا مراقبه فقط روشی برای چرخش به درون است. هیچکس منکر این نیست که انسان یک درون دارد، جایی که تو آنجا هستی، چیزی در درونت وجود دارد
حتی یک کمونیست هم نمی‌تواند منکر آن شود.

مراقبه یک روش ساده‌ی علمی است برای نظارت بر ذهنیت درونی فرد
و اگر تو هیچ چیزی در مورد خودت ندانی، تمام دانستنی های تو ناقص است، بسیار ناقص است
تو همه چیز در مورد هزاران چیز می‌دانی ولی چیزی در مورد خودت نمی‌دانی...

مراقبه تنها چیزی است که انسان را به یک موجود معنوی دگرگون خواهد ساخت بدون اینکه نیاز به باور داشتن به یک خدا باشد و یا لازم باشد او را یک هندو، یک مسیحی یا یک محمدی بسازد

با مراقبه حتی یک فرد بی خدا هم تبدیل به انسانی معنوی میشود. زیرا معنویت حقیقی هیچ ربطی به باور داشتن به یک خدا و یک دین و عقیده ای خاص ندارد، آن بیشتر به مراقبه گون بودن ربط دارد.

مراقبه می‌تواند تمام نیروهای بالقوه و هوشمندی انسان را آزاد کند ولی انسان از مراقبه بی‌خبر است، فقط دعا را می‌شناسد
دعا مستلزم باور به خدایی است که وجودش نمی‌تواند اثبات شود
مراقبه هیچ نیازی به باور ندارد
فقط نیازمند یک روح پرسشگر، مکتشف و ماجراجو است
و شما این را دارید، هرکسی با آن به دنیا آمده، یک کنجکاوی برای شناختن.

ما به هیچکس نمی‌گوییم:
به این چیز باور داشته باش، یا آن را باور کن
فقط می‌گوییم:
به هرآنچه که باور داشته‌ای شکّ کن، زیرا تردید روش درست است، هم برای علم و هم برای دیانت.

علم در طول سیصد سال پیشرفت بسیار داشته است. به سبب تردید بوده که علم توانسته چیزهای بسیاری را در این مدت به ما بدهد
مذاهب در طول ده هزار سال چیزی جز جنگ و خونریزی و مرگ میلیون‌ها انسان به ما نداده‌اند. این تنها دستاورد مذاهب شما بوده است.

در مراقبه چه کسی به خدا اهمیت می‌دهد؟
چه کسی به بهشت اهمیت می‌دهد؟
ما می‌توانیم بهشت را در اینجا بسازیم
و وقتی در سکوت و مراقبه‌ی عمیق قرار داری، تو خودت خدا هستی، نه یک ذرّه کمتر، قدری هم بیشتر....
زیرا آن خدا یک افسانه است و تو یک واقعیت هستی.

BY روانشناسی افکارمثبت آرامش درون