در جستجوی خوشبختی

چرا يلدا نماد اميد است؟
🌷
🌷🌷
🌷
جشن یلدا یک سنت باستانی است و پیروان میتراییسم آن را از هزاران سال پیش در ایران برگزار می‌کرده‎اند. در این باور یلدا روز تولد خورشید و بعدها تولد میترا یا مهر است. این جشن در ماه پارسی «دی» قرار دارد که نام آفریننده در زمان پیش از زرتشتیان بوده است که بعدها او به نام آفریننده نور معروف شد. یلدا برگرفته از واژه‎ای سریانی است و مفهوم آن « میلاد» است چون برخی معتقدند که مسیح در این شب به دنیا آمد. نور، روز و روشنایی خورشید، نشانه‌هایی از آفریدگار بود در حالی که شب، تاریکی و سرما نشانه‌هایی از اهریمن. مشاهده تغییرات مداوم شب و روز مردم را به این باور رسانده بود که شب و روز یا روشنایی و تاریکی در یک جنگ همیشگی به سر می‌برند. روزهای بلندتر روزهای پیروزی روشنایی بود، در حالی که روزهای کوتاه‌تر نشانه‌ای از غلبه تاریکی. ایرانیان باستان این شب را جشن می‎گرفتند و گرد آتش جمع می‎شدند و شادمانه رقص و پایکوبی می‌کردند. آنگاه سفره‌ای رنگارنگ از گوشت، نان، شیرینی و حلوا می‌گستردند.
(برگرفته از سايت فرهنگی سيمرغ)

در 30 آذر، بلندترين شب و کوتاه‌ترين روز پديد می‌آيد. گويی تاريکی می‌خواهد به کلی بر روشنايی چيره شود. با اين همه، از روز بعد، با ميلاد دوباره‌ی نور، ورق برمی‌گردد، نور و روشنايی آرام‌‍‌آرام بيشتر می‌شود تا سرانجام بهار متعادل از راه می‌رسد و درختان دوباره جوانه می‌زنند و زندگی، ثمربخشی و برکت از نو آغاز می‌شود.
اگر به هر دليلی احساس نوميدی می‌کنيد، پس
«روزگارتان يلدايی باد!»
آروين آذرگين
@qohappiness

www.tgoop.com/qohappiness/825

2.3K viewsArvin Azargin, edited  Dec 21, 2017 at 14:13

چرا يلدا نماد اميد است؟
🌷
🌷🌷
🌷
جشن یلدا یک سنت باستانی است و پیروان میتراییسم آن را از هزاران سال پیش در ایران برگزار می‌کرده‎اند. در این باور یلدا روز تولد خورشید و بعدها تولد میترا یا مهر است. این جشن در ماه پارسی «دی» قرار دارد که نام آفریننده در زمان پیش از زرتشتیان بوده است که بعدها او به نام آفریننده نور معروف شد. یلدا برگرفته از واژه‎ای سریانی است و مفهوم آن « میلاد» است چون برخی معتقدند که مسیح در این شب به دنیا آمد. نور، روز و روشنایی خورشید، نشانه‌هایی از آفریدگار بود در حالی که شب، تاریکی و سرما نشانه‌هایی از اهریمن. مشاهده تغییرات مداوم شب و روز مردم را به این باور رسانده بود که شب و روز یا روشنایی و تاریکی در یک جنگ همیشگی به سر می‌برند. روزهای بلندتر روزهای پیروزی روشنایی بود، در حالی که روزهای کوتاه‌تر نشانه‌ای از غلبه تاریکی. ایرانیان باستان این شب را جشن می‎گرفتند و گرد آتش جمع می‎شدند و شادمانه رقص و پایکوبی می‌کردند. آنگاه سفره‌ای رنگارنگ از گوشت، نان، شیرینی و حلوا می‌گستردند.
(برگرفته از سايت فرهنگی سيمرغ)

در 30 آذر، بلندترين شب و کوتاه‌ترين روز پديد می‌آيد. گويی تاريکی می‌خواهد به کلی بر روشنايی چيره شود. با اين همه، از روز بعد، با ميلاد دوباره‌ی نور، ورق برمی‌گردد، نور و روشنايی آرام‌‍‌آرام بيشتر می‌شود تا سرانجام بهار متعادل از راه می‌رسد و درختان دوباره جوانه می‌زنند و زندگی، ثمربخشی و برکت از نو آغاز می‌شود.
اگر به هر دليلی احساس نوميدی می‌کنيد، پس
«روزگارتان يلدايی باد!»
آروين آذرگين
@qohappiness

BY در جستجوی خوشبختی