tgoop.com/raghsandehbarab/1682
Last Update:
نقدِ گفتار و رفتارِ شخصیتهای متعلق به گذشته، رفتاری متواضعانه است چرا که از سویی اذعانی تلویحی به اهمیتِ این اشخاص دارد و از سوی دیگر، بیانِ ضمنیِ این باور است که این اشخاص، رفتارها و گفتارهایی مثبت نیز داشتهاند که باید با نقد، خطاها و لغزشهایشان را از امتیازات و محسنات سوا کرد.
پرخاش و اهانت و تخریبِ بیتمایزِ گذشتگان اما، اغلب عملی یکسره متکبرانه و مدعیانه است چرا که در دلِ خود این ادعای گزاف را دارد که «اگر من جای او بودم، بهتر عمل میکردم». ادعایی که تقریبا همواره ادعایی پوچ، بیتوجه به بسترهای تاریخی و از سرِ خودشیفتگیِ جاهلانه است.
زبانمان اگر جایی خواست به چنین فروکوفتنی در حقِ درگذشتگان باز شود، ابتدا به این ادعا، آگاهانه و منصفانه، دوباره فکر کنیم و ببینیم چطور بسیاری از اوقات، سکوت جایگزینِ دشنامها و لَتزدنها و طلبکاریهایمان خواهد گردید.
BY رقصنده بر آب | آرش شهیدی
Share with your friend now:
tgoop.com/raghsandehbarab/1682