رضا یعقوبی

Forwarded from رخداد تازه(مصطفی مهرآیین) (Mostafa Mehraeen)

تبریک عید سیاسیون به مردم

۱.عید را به همه مردم سرزمینم تبریک می گویم.

۲. در وضعیت فعلی جامعه ما، مراسم عید علاوه بر یک آیین فرهنگی، همچنین تبدیل به میدانی برای منازعات نمادین سیاسیون، اعم از سیاسیون حاکم و سیاسیون مخالف، خصوصا شاهزاده رضا پهلوی، شده است که هر یک در پیام های نوروزی خود " مردم" را خطاب قرار داده و می کوشند با استفاده از این فرصت فرهنگی به اقناع مردم برای پذیرفتن رویکردهای سیاسی مطلوب خودشان بپردازند.یکی در سخنانش از اتفاقات سخت سیاسی سال قبل می گوید و از خودگذشتگی های مردم در کمک به مردم لبنان و فلسطین و از مردم میخواد سال جدید را سال "سرمایه گذاری برای تولید" بدانند و پول خود را خرج خرید طلا و دلار نکنند و با تبدیل شدن به " امت اسلامی" در مقابل جنایات دشمن بایستند و دیگری با نقد همین نگاه از مردم میخواد به جشن ملی و همبستگی ملی بیندیشند و از فرصت ضعف سیاسی و اقتصادی نظام سیاسی موجود استفاده کنند و در وضعیتی که اقتصاد و پول ملی سقوط کرده است خود را برای " ساماندهی برای اقدام یکپارچه نهایی" آماده کنند و با همت و اراده و پشتکار و تبدیل شدن به ملت یکدل حکومت استبداد دینی را سرنگون کنند که فرصت تنگ است و ممکن است از دست برود.

۳.اگر اندکی در مفروضات این دو پیام دقیق شویم میبینیم که در هر دو پیام از مفهوم مردم  به عنوان یک واقعیت جامعه شناختی، اقتصادی، یا سیاسی برای گروهی از مردم فرودست، زحمت کش، محروم، مظلوم، پراکنده، نامهربان با هم، امت تحت ظلم، ....استفاده شده است که در نهایت می توان آن را ذیل یک دریافت هویتی از مردم چه در قالب "امت" (اسلام گرایان) یا قالب " ملت" ( پادشاهی خواهان)جای داد. آنچه در هر دوی این نگاه ها مغفول مانده آن است که مردم با یک واقعیت جامعه شناختی متناظر نیستند و به هیج وجه امری اجتماعی به شمار نمی روند، بلکه یکسره عبارت اند از "اراده- به- بودن سیاسی شان". مردم وجود دارند تا جایی که سیاسی اند.اصولا بزرگی و عظمت مردم هستی سیاسی شان است.

۴. اما انسان سیاسی چگونه انسانی است که نمی توان آن را صرفا یک واقعیت جامعه شناختی محروم از امتیازات و مواهب اقتصادی و اجتماعی نامید؟ مگر همه نارضایتی مردم ریشه در مشکلات اقتصادی ندارد و مگر با رفع شدن مشکلات اقتصادی و رابطه با نظام جهانی و دادن برخی امتیازات اجتماعی چون لغو قانون حجاب و آزادی مصرف الکل و روابط آزاد زنان و مردان و کنار گذاشتن سخت گیری های مذهبی مشکل جامعه حل نمی شود؟ مگر مذاکره و رفع تحریم ها رافع همه این مشکلات و مضایق سیاسی - اجتماعی نیست؟ و اگر این گونه است چه نیازی به انقلاب و برانداختن جمهوری اسلامی وجود دارد؟ مگر ترس همه مخالفان خصوصا پادشاهی خواهان این نیست که مبادا در نتیجه مذاکرات صلح و دادن این امتیازها به مردم، جمهوری اسلامی همچنان برقرار باقی بماند؟ اگر ترس پادشاهی خواهان چنین است پس خود چرا هیچ فهمی از " انسان سیاسی" و " فعالیت رادیکال سیاسی" ندارند و با گرفتار ساختن مردم در جنگ هویتی عرب و ایرانی و کمونیست و حکومت پهلوی و شریعتی و شاه، صرفا در پی تطهیر نظام پهلوی هستند و به جای تمرکز بر احیای " انسان سیاسی" سعی در بازتولید هویت سلطنت و ایدئولوژی پادشاهی خواهی دارند و حتی با بازخوانی غلط از انقلاب پنجاه و هفت به انکار همه لحظات مقاومت مردم در آن انقلاب به عنوان یک الگو برای کنش سیاسی می پردازند و حتی آرزوها و ایده ال های انقلابیون مشروطه و جنبش ملی شدن نفت و انقلاب پنجاه و هفت را منکر می شوند و با سپردن تریبون خود به افراد دست چندم فکری باز همان کاری می کنند که نتیجه ای جز تقلیل انسان ایرانی به یک " واقعیت جامعه شناختی" گرفتار در غم نان و هویت پادشاهی در پی ندارد که این به نوبه خود شکل دیگری از حکومت مبتنی بر ایدئولوژی اسلام انقلابی ست که در مقابل ملت سخن از امت می گوید و همه مشکلات جامعه را صرفا از جنس مشکلات معیشتی می داند که باید با سرمایه گذاری مردمی و دولتی آن ها را حل کرد.

۵. مبارزه واقعی اما از این گونه نیست.مبارزه واقعی یعنی تاکید بر این نکته که در جامعه امروز ما انسان ایرانی از بنیادی ترین جوهر انسانی خود یعنی خرد، زبان، پیوندهای جمعی، آزادی و عمل آزادانه جمعی محروم شده است.انسان امروز ایرانی پیش از هر چیز باید از جایگاه فرو سیاسی به جایگاه سوژه سیاسی دست یابد و با گذر از نیازهای مرتبه زیست شناختی خود ابتدا خواستار حق خردورزی و سخن گویی و آزادی خواهی خود شود و آنگاه بواسطه دست یافتن به این حقوق به تنظیم معیشت اقتصادی خود بر پایه عقلانیت بپردازد.سیاست ناسیاسی و حتی ضد سیاسی مبتنی بر هویت و گذشته تاریخی خرد ستیز چیزی نیست مگر سویه دیگری از نظم سیاسی موجود.بهمین دلیل است که نظم سیاسی موجود تمام تلاش خود در فضای رسانه ای و مجازی کشور را صرف گسترش گفتمان مخالف خود یعنی پادشاهی خواهی میکند چون میداند این گفتمان چیز جز

www.tgoop.com/rezayaghoubipublic/851

285 viewsMar 21 at 03:40

تبریک عید سیاسیون به مردم

۱.عید را به همه مردم سرزمینم تبریک می گویم.

۲. در وضعیت فعلی جامعه ما، مراسم عید علاوه بر یک آیین فرهنگی، همچنین تبدیل به میدانی برای منازعات نمادین سیاسیون، اعم از سیاسیون حاکم و سیاسیون مخالف، خصوصا شاهزاده رضا پهلوی، شده است که هر یک در پیام های نوروزی خود " مردم" را خطاب قرار داده و می کوشند با استفاده از این فرصت فرهنگی به اقناع مردم برای پذیرفتن رویکردهای سیاسی مطلوب خودشان بپردازند.یکی در سخنانش از اتفاقات سخت سیاسی سال قبل می گوید و از خودگذشتگی های مردم در کمک به مردم لبنان و فلسطین و از مردم میخواد سال جدید را سال "سرمایه گذاری برای تولید" بدانند و پول خود را خرج خرید طلا و دلار نکنند و با تبدیل شدن به " امت اسلامی" در مقابل جنایات دشمن بایستند و دیگری با نقد همین نگاه از مردم میخواد به جشن ملی و همبستگی ملی بیندیشند و از فرصت ضعف سیاسی و اقتصادی نظام سیاسی موجود استفاده کنند و در وضعیتی که اقتصاد و پول ملی سقوط کرده است خود را برای " ساماندهی برای اقدام یکپارچه نهایی" آماده کنند و با همت و اراده و پشتکار و تبدیل شدن به ملت یکدل حکومت استبداد دینی را سرنگون کنند که فرصت تنگ است و ممکن است از دست برود.

۳.اگر اندکی در مفروضات این دو پیام دقیق شویم میبینیم که در هر دو پیام از مفهوم مردم  به عنوان یک واقعیت جامعه شناختی، اقتصادی، یا سیاسی برای گروهی از مردم فرودست، زحمت کش، محروم، مظلوم، پراکنده، نامهربان با هم، امت تحت ظلم، ....استفاده شده است که در نهایت می توان آن را ذیل یک دریافت هویتی از مردم چه در قالب "امت" (اسلام گرایان) یا قالب " ملت" ( پادشاهی خواهان)جای داد. آنچه در هر دوی این نگاه ها مغفول مانده آن است که مردم با یک واقعیت جامعه شناختی متناظر نیستند و به هیج وجه امری اجتماعی به شمار نمی روند، بلکه یکسره عبارت اند از "اراده- به- بودن سیاسی شان". مردم وجود دارند تا جایی که سیاسی اند.اصولا بزرگی و عظمت مردم هستی سیاسی شان است.

۴. اما انسان سیاسی چگونه انسانی است که نمی توان آن را صرفا یک واقعیت جامعه شناختی محروم از امتیازات و مواهب اقتصادی و اجتماعی نامید؟ مگر همه نارضایتی مردم ریشه در مشکلات اقتصادی ندارد و مگر با رفع شدن مشکلات اقتصادی و رابطه با نظام جهانی و دادن برخی امتیازات اجتماعی چون لغو قانون حجاب و آزادی مصرف الکل و روابط آزاد زنان و مردان و کنار گذاشتن سخت گیری های مذهبی مشکل جامعه حل نمی شود؟ مگر مذاکره و رفع تحریم ها رافع همه این مشکلات و مضایق سیاسی - اجتماعی نیست؟ و اگر این گونه است چه نیازی به انقلاب و برانداختن جمهوری اسلامی وجود دارد؟ مگر ترس همه مخالفان خصوصا پادشاهی خواهان این نیست که مبادا در نتیجه مذاکرات صلح و دادن این امتیازها به مردم، جمهوری اسلامی همچنان برقرار باقی بماند؟ اگر ترس پادشاهی خواهان چنین است پس خود چرا هیچ فهمی از " انسان سیاسی" و " فعالیت رادیکال سیاسی" ندارند و با گرفتار ساختن مردم در جنگ هویتی عرب و ایرانی و کمونیست و حکومت پهلوی و شریعتی و شاه، صرفا در پی تطهیر نظام پهلوی هستند و به جای تمرکز بر احیای " انسان سیاسی" سعی در بازتولید هویت سلطنت و ایدئولوژی پادشاهی خواهی دارند و حتی با بازخوانی غلط از انقلاب پنجاه و هفت به انکار همه لحظات مقاومت مردم در آن انقلاب به عنوان یک الگو برای کنش سیاسی می پردازند و حتی آرزوها و ایده ال های انقلابیون مشروطه و جنبش ملی شدن نفت و انقلاب پنجاه و هفت را منکر می شوند و با سپردن تریبون خود به افراد دست چندم فکری باز همان کاری می کنند که نتیجه ای جز تقلیل انسان ایرانی به یک " واقعیت جامعه شناختی" گرفتار در غم نان و هویت پادشاهی در پی ندارد که این به نوبه خود شکل دیگری از حکومت مبتنی بر ایدئولوژی اسلام انقلابی ست که در مقابل ملت سخن از امت می گوید و همه مشکلات جامعه را صرفا از جنس مشکلات معیشتی می داند که باید با سرمایه گذاری مردمی و دولتی آن ها را حل کرد.

۵. مبارزه واقعی اما از این گونه نیست.مبارزه واقعی یعنی تاکید بر این نکته که در جامعه امروز ما انسان ایرانی از بنیادی ترین جوهر انسانی خود یعنی خرد، زبان، پیوندهای جمعی، آزادی و عمل آزادانه جمعی محروم شده است.انسان امروز ایرانی پیش از هر چیز باید از جایگاه فرو سیاسی به جایگاه سوژه سیاسی دست یابد و با گذر از نیازهای مرتبه زیست شناختی خود ابتدا خواستار حق خردورزی و سخن گویی و آزادی خواهی خود شود و آنگاه بواسطه دست یافتن به این حقوق به تنظیم معیشت اقتصادی خود بر پایه عقلانیت بپردازد.سیاست ناسیاسی و حتی ضد سیاسی مبتنی بر هویت و گذشته تاریخی خرد ستیز چیزی نیست مگر سویه دیگری از نظم سیاسی موجود.بهمین دلیل است که نظم سیاسی موجود تمام تلاش خود در فضای رسانه ای و مجازی کشور را صرف گسترش گفتمان مخالف خود یعنی پادشاهی خواهی میکند چون میداند این گفتمان چیز جز

BY رضا یعقوبی