رضا یعقوبی

Forwarded from رخداد تازه(مصطفی مهرآیین) (Mostafa Mehraeen)

وارونه غیر دینی گفتمان خودش نیست و تنها کارکرد آن بازگرداندن " هیولای میل به  بندگی" در مقابل " آن یک تن" است.

۶.مبارزه سیاسی واقعی یعنی فهم این نکته که مردم محروم از توان خردورزی و توان سخن گفتن ابتدا باید با تخطی از نظم سخنگویی موجود، اراده سیاسی خود در معنای خواستن آزادی و عدالت در میادین عمومی را زنده سازند و با تصریح میل خود به آزادی نشان دهند که آنها عاشق میادین عمومی و گفتگو درباره مساله سیاسی آزادی و حق سخن گفتن خود و توان روایت پردازی خود هستند تا بتوانند با به صحنه آوردن داستان جدید خود کل نظم سفت و سخت موجود را از هم بگسلانند و نشان دهند که " مردم" نامی برای قسمی تجربه است که کرامت انسانی را از طریق عاملیت سیاسی تحصیل می کند. در این نگاه، پیوندهای مبتنی بر تکثر و همکاری آغازگر پیوندهای دمکراتیک میان انسان هایی می شوند که می دانند " ساختن بی گفتگو ممکن نیست و گفتگو بی جدل و مخالفت نیست و تا چنین گفتگویی شکل نگیرد چیزی ساخته نمی شود". این مردم می دانند که "باید بتوانند بدون ترس سخن بگویند، نه صرفا به قصد تخریب همدیگر و یارگیری و ویرانی دیگری، که به هوای ساختن، فهمیدن یکدیگر و ساختن، پذیرفتن یکدیگر و ساختن، داوری یکدیگر و ساختن". این مردم دیگر نمیکوشند با تاکید بر "یک تن" یا " رهبر دوران گذار و انقلاب"، باز خرد و زبان خود را واگذارند و همچنان محروم از حق ثبت نمادین و سخنوری باقی بمانند و یا مجبور شوند گله وار به تکرار جملات و شعارهایی بپردازند که نهایتی جز میل به بندگی را در آن ها زنده نمی کند و آن ها را همچنان در بند رژیم سیاسی فعلی نگه می دارد اگر چه ظاهرا علیه آن شعار دهند.

۷.به زبان آرنت سیاست یعنی آزادی و چه زیباست که اگر می خواهیم کنش سیاسی خلاقانه داشته باشیم به حوادث سیاسی گذشته همچون منبعی از قابلیت جامعه خود برای مقاومت، پیوستن به یکدیگر و گهگاه پیروزی نگاه کنیم ولو آنکه این مبارزه علیه نظام سیاسی بوده باشد که نام پدران ما را بر خود دارد: پدرانی که ندانستند انسان صرفا یک واقعیت جامعه شناختی محدود به مقتضیات اقتصادی نیست، بلکه یک " اراده- به- بودن سیاسی" است که همواره می کوشد خود را از جایگاه فرو سیاسی به جایگاه یک سوژه سیاسی ارتقا دهد و گرنه با اندکی حل مشکلات اقتصادی اش باز تن به بندگی می دهد.
http://www.tgoop.com/mostafamehraeen

www.tgoop.com/rezayaghoubipublic/852

430 viewsMar 21 at 03:40

وارونه غیر دینی گفتمان خودش نیست و تنها کارکرد آن بازگرداندن " هیولای میل به  بندگی" در مقابل " آن یک تن" است.

۶.مبارزه سیاسی واقعی یعنی فهم این نکته که مردم محروم از توان خردورزی و توان سخن گفتن ابتدا باید با تخطی از نظم سخنگویی موجود، اراده سیاسی خود در معنای خواستن آزادی و عدالت در میادین عمومی را زنده سازند و با تصریح میل خود به آزادی نشان دهند که آنها عاشق میادین عمومی و گفتگو درباره مساله سیاسی آزادی و حق سخن گفتن خود و توان روایت پردازی خود هستند تا بتوانند با به صحنه آوردن داستان جدید خود کل نظم سفت و سخت موجود را از هم بگسلانند و نشان دهند که " مردم" نامی برای قسمی تجربه است که کرامت انسانی را از طریق عاملیت سیاسی تحصیل می کند. در این نگاه، پیوندهای مبتنی بر تکثر و همکاری آغازگر پیوندهای دمکراتیک میان انسان هایی می شوند که می دانند " ساختن بی گفتگو ممکن نیست و گفتگو بی جدل و مخالفت نیست و تا چنین گفتگویی شکل نگیرد چیزی ساخته نمی شود". این مردم می دانند که "باید بتوانند بدون ترس سخن بگویند، نه صرفا به قصد تخریب همدیگر و یارگیری و ویرانی دیگری، که به هوای ساختن، فهمیدن یکدیگر و ساختن، پذیرفتن یکدیگر و ساختن، داوری یکدیگر و ساختن". این مردم دیگر نمیکوشند با تاکید بر "یک تن" یا " رهبر دوران گذار و انقلاب"، باز خرد و زبان خود را واگذارند و همچنان محروم از حق ثبت نمادین و سخنوری باقی بمانند و یا مجبور شوند گله وار به تکرار جملات و شعارهایی بپردازند که نهایتی جز میل به بندگی را در آن ها زنده نمی کند و آن ها را همچنان در بند رژیم سیاسی فعلی نگه می دارد اگر چه ظاهرا علیه آن شعار دهند.

۷.به زبان آرنت سیاست یعنی آزادی و چه زیباست که اگر می خواهیم کنش سیاسی خلاقانه داشته باشیم به حوادث سیاسی گذشته همچون منبعی از قابلیت جامعه خود برای مقاومت، پیوستن به یکدیگر و گهگاه پیروزی نگاه کنیم ولو آنکه این مبارزه علیه نظام سیاسی بوده باشد که نام پدران ما را بر خود دارد: پدرانی که ندانستند انسان صرفا یک واقعیت جامعه شناختی محدود به مقتضیات اقتصادی نیست، بلکه یک " اراده- به- بودن سیاسی" است که همواره می کوشد خود را از جایگاه فرو سیاسی به جایگاه یک سوژه سیاسی ارتقا دهد و گرنه با اندکی حل مشکلات اقتصادی اش باز تن به بندگی می دهد.
http://www.tgoop.com/mostafamehraeen

BY رضا یعقوبی