Вельмі часта можна пачуць альтэрнатыўныя версіі гісторыі чалавецтва, якія найчасцей адмаўляюць тое, што чалавек мог стварыць нейкія з захаваных да нашых дзён збудаванняў. "Гэта ж колькі трэба было высілкаў і людзей, каб стварыць такое".

Хачу вас пазнаёміць з пагоркам Тэстача, размешчаным на поўдзень ад гістарычнага цэнтра Рыма, каля Аўрэліянавай сцяны. Вышыня гэтага пагорка складае каля 36 метраў ад узроўню зямлі, што прыкладна параўнальна з 11-павярховым домам.

Дык вось гэты пагорак цалкам складаецца з чарапкоў бітых амфар, якія ў мностве завозілі ў сталіцу Рымскай імперыі. Амфары з алеем прывозілі з Іспаніі, пералівалі ў меншыя ёмістасці сам алей, а амфары білі. Уласна і назва пагорка паходзіць ад бітых амфар, testae - чарапок.

Прычына ў тым, што алей, якія прапітваў амфары, пачынаў з часам пратухаць. Там за межамі тагачаснага горада, за Сервіевымі сценамі (Аўрэліянавы пабудаваны пазней), была створана такая магутная звалка амфар. Ні ў адной старажытнай крыніцы яна, вядома, не згадваецца, але ад гэтага не становіцца менш рэальнай.

Калі ў старажытных былі такія велічныя звалкі, то чаму мы не верым у тое, што яны маглі стварыць каласальныя помнікі архітэктуры?