tgoop.com/tahkimmelat/39121
Last Update:
♦️ همواره مستدام، سپس نابود
«هرگز به ذهنم خطور هم نکرده بود که چیزی در اتحاد شوروی تغییر کند، چه رسد به این‌که {کل آن} ناپدید شود. هیچ‌کس انتظارش را نداشت؛ نه بچه‌ها نه بزرگسال‌ها. این تصور تام‌وتمام وجود داشت که همه‌چیز ابدی است». این‌ها حرف‌های آندره‌یی ماکاره‌ویچ، ترانه‌نویس و نوازندۀ معروف، در مصاحبه‌ای تلویزیونی (۱۹۹۴) بود. قبل از سال‌های ۱۹۸۶ و ۱۹۸۷، وقتی اصلاحات پرسترویکا دیگر آغاز شده بود، این تصور که شاید نظام سوسیالیستی برای همیشه دوام نیاوَرَد حتی از ذهنش هم نگذشته بود. افراد بسیاری هم از تجربه‌ای مشابه گفته‌اند: احساس عمیقِ دوام و تغییرناپذیریِ نظام شوروی و نامنتظره‌بودنِ تام‌وتمامِ فروپاشی آن. ولی ماکاره‌ویچ و کثیری از مردم شوروی به‌سرعت به واقعیت غریب دیگری نیز پی بردند: به‌رغم نامنتظره‌بودنِ آشکارِ فروپاشی، آن‌ها دریافتند که خود را برای چنین روزی آماده کرده بودند. در آن سال‌ها پارادوکس غریبی رفته‌رفته عیان می‌شد: به‌رغم آن‌که فروپاشی نظام، پیش از آغازش به تصور هم درنمی‌آمد، ولی وقتی رخ داد مایۀ شگفتی و غافلگیری مردم هم نشد.
از کتابِ «همواره مستدام، سپس نابود»
واپسین نسل شوروی
الکسی یورچاک
ترجمهٔ دامون افضلی
🆔️@tahkimmelat
BY تحکیم ملت
Share with your friend now:
tgoop.com/tahkimmelat/39121