تحکیم ملت

♦️ اهمیت نمادین ۲۵ بهمن در خلع سلاح جمهوری اسلامی

🖊حامد آئینه وند ( دانش آموخته روابط بین الملل و عضو همبستگی جمهوری خواهان )

🔺جمهوری اسلامی به واسطه قانون اساسی خود که بازتولید اقتدارگرایی نظام سلطنتی در شکل استبداد مذهبی با محوریت « ولایت فقیه» بود از آغاز با مشکلات متعددی دست به گریبان شد که اولین نشانه های آن با استعفای مهدی بازرگان بروز یافت و پس از آن با منازعه میان نخستین رئیس جمهور یعنی ابوالحسن بنی صدرو آیت ا.. خمینی که در نهایت به برکناری بنی صدر انجامید ادامه یافت و مشخص شد که نه « تشکیلات ریاست جمهوری »که دارای «اختیارات اصیل قدرت »در نظامهای دموکراتیک است بلکه «بیت رهبری»که این اختیارات را داراست، در ایران پسا انقلاب تعین تکلیف می‌کند. شرایط جنگ و یپامدهای پس از آن به تثبیت این وضعیت و انحصار قدرت در «بیت رهبری » انجامید . هاشمی رفسنجانی با این اندیشه که فرادستی خود را در ساختار حفظ خواهد کرد نقش ویژه ای درانتخاب آقای خامنه ای به رهبری داشت اما آرام آرام دریافت به خطا رفته و چاره ای جز عقب نشینی های پی در پی در برابر بیت جدید که طول و عرضی حجیم در قیاس با بیت خمینی پیدا کرد ندارد. این روند تا عدم تائید صلاحیت برای ریاست جمهوری مجدد در سال ۹۲ ادامه داشت و با حذف وی از ساختار سیاسی پایان یافت.

🔺« جنبش اصلاح طلبی » بیش از هر چیز کوششی بود برای باز پس گیری « اختیارات اصیل قدرت » از« بیت رهبری » و سپردن آن به« رئیس جمهور» و« شکست» خورد . ورود میر حسین موسوی به انتخابات کوششی بود برای جبران این «شکست» و ممانعت از تمرکز بیشتر قدرت در بیت رهبری و هر چند ظاهرا شکست داده شد، اما ایستادگی او بر «آرمان جمهوریت و رای مردم» و متعاقب آن شکل گیری جنبش سبز چنان خاکی بر چهره جمهوری اسلامی پاشید که با هیچ بزک و دوزکی پس ازآن درست نشد. وقتی پس از فروپاشی جمهوری اسلامی تاریخ آن باز خوانی می شود بی شک به ادامه بازی مضحک با صندوق بی اعتبار شده رای پس از ۸۸ که گره خورده با منافع حقیر کسانی بود که جز چریدن در سفره انقلاب فکر دیگری نداشتند به عنوان یکی از اشتباهات راهبردی اشاره خواهد شد.

🔺واقعیت این است که پیروزی قالیباف یا رئیسی در انتخابات ۹۲ به جای حسن روحانی که با شعار رفع حصر و لغو تحریم ها رای بخشی از بدنه جنبش سبز را گرفت و ودر تحقق اولی گامی برنداشت و در تحقق دومی نیزناکام ماند، خیر بسیار بیشتری جهت دست یابی به دموکراسی داشت تا این مسیری که طی ۱۵ سال گذشته طی شد و در عمل امکانات بیشتری برای تثیبت ولایت فقیه فراهم آورد. پوشیده نیست کوشش برای رفع حصر از محصوران سربلند وظیفه ای سیاسی و اخلاقی است اما شایسته بود رزمندگان و ایثار گران عزیزی که در ۲۵ بهمن ۱۴۰۳ به میدان آمدند این مطالبه را در دوره حسن روحانی می کردند که فریبکارانه با این شعار رای گرفت نه مسعود پزشکیان که تمام همت خود را مصروف این کرده تا مطیعانه پشت سر رهبری ، کشور را به سمت تاریکی و خاموشی ببرد.

🔺 سه دستاورد مهم اقدام نا به هنگام رزمندگان ، جانبازان ، ایثارگران در پانزدهمین سالروز حصر مهندس موسوی آزاد کردن واژه نیروهای ارزشی و انقلابی از حبس فرو مایگانی بود که به این نام هرعمل زشت ، ضد میهن و منافع ملی را به نام خود سند می‌زدند.دوم این بود که بار دیگر روشن شد هم چنان نیروهای سیاسی داخل کشورهستند که مرجعیت دارند و دلبستگی معنادار به امکان گذار مسالمیت آمیز سرمایه گذاری بر همین نیروهاست و سوم اینکه جمهوری اسلامی با بازداشت و دستگیری این عزیزان رزمنده هم به آنها و هم به مردم ثابت کرد کوچکترین نسبتی با مدنیت و دموکراسی ندارد جای خود حتی نیازی به رواداری با کسانی که «وجودش» را مدیون «جود» آنهاست نمی‌بیند. نظام مدعی ارزشها دربرابر ارزشی ترین نیروها که ثقل سیاسی خود را برآنها استوار کرده بود لشرکشی و خود را خلع سلاح کرد و یک شکست سنگین داخلی نیز بر شکست های منطقه ای خود افزود. نظام پشتوانه مردمی خود را از دست داده است و رهبر مستبد و متوهم آن دلخوش به جماعتی مزدور که خیابان ها را قرق کردند و جماعتی دیگر که روی تولید سلاح اتمی کار می کنند روز به شب می رساند اما به زودی «سیل مردم» جمهوری اسلامی را روانه کتابهای تاریخ خواهد کرد.

🆔️@tahkimmelat

www.tgoop.com/tahkimmelat/39123

4.1K viewsedited  Feb 14 at 08:53

♦️ اهمیت نمادین ۲۵ بهمن در خلع سلاح جمهوری اسلامی

🖊حامد آئینه وند ( دانش آموخته روابط بین الملل و عضو همبستگی جمهوری خواهان )

🔺جمهوری اسلامی به واسطه قانون اساسی خود که بازتولید اقتدارگرایی نظام سلطنتی در شکل استبداد مذهبی با محوریت « ولایت فقیه» بود از آغاز با مشکلات متعددی دست به گریبان شد که اولین نشانه های آن با استعفای مهدی بازرگان بروز یافت و پس از آن با منازعه میان نخستین رئیس جمهور یعنی ابوالحسن بنی صدرو آیت ا.. خمینی که در نهایت به برکناری بنی صدر انجامید ادامه یافت و مشخص شد که نه « تشکیلات ریاست جمهوری »که دارای «اختیارات اصیل قدرت »در نظامهای دموکراتیک است بلکه «بیت رهبری»که این اختیارات را داراست، در ایران پسا انقلاب تعین تکلیف می‌کند. شرایط جنگ و یپامدهای پس از آن به تثبیت این وضعیت و انحصار قدرت در «بیت رهبری » انجامید . هاشمی رفسنجانی با این اندیشه که فرادستی خود را در ساختار حفظ خواهد کرد نقش ویژه ای درانتخاب آقای خامنه ای به رهبری داشت اما آرام آرام دریافت به خطا رفته و چاره ای جز عقب نشینی های پی در پی در برابر بیت جدید که طول و عرضی حجیم در قیاس با بیت خمینی پیدا کرد ندارد. این روند تا عدم تائید صلاحیت برای ریاست جمهوری مجدد در سال ۹۲ ادامه داشت و با حذف وی از ساختار سیاسی پایان یافت.

🔺« جنبش اصلاح طلبی » بیش از هر چیز کوششی بود برای باز پس گیری « اختیارات اصیل قدرت » از« بیت رهبری » و سپردن آن به« رئیس جمهور» و« شکست» خورد . ورود میر حسین موسوی به انتخابات کوششی بود برای جبران این «شکست» و ممانعت از تمرکز بیشتر قدرت در بیت رهبری و هر چند ظاهرا شکست داده شد، اما ایستادگی او بر «آرمان جمهوریت و رای مردم» و متعاقب آن شکل گیری جنبش سبز چنان خاکی بر چهره جمهوری اسلامی پاشید که با هیچ بزک و دوزکی پس ازآن درست نشد. وقتی پس از فروپاشی جمهوری اسلامی تاریخ آن باز خوانی می شود بی شک به ادامه بازی مضحک با صندوق بی اعتبار شده رای پس از ۸۸ که گره خورده با منافع حقیر کسانی بود که جز چریدن در سفره انقلاب فکر دیگری نداشتند به عنوان یکی از اشتباهات راهبردی اشاره خواهد شد.

🔺واقعیت این است که پیروزی قالیباف یا رئیسی در انتخابات ۹۲ به جای حسن روحانی که با شعار رفع حصر و لغو تحریم ها رای بخشی از بدنه جنبش سبز را گرفت و ودر تحقق اولی گامی برنداشت و در تحقق دومی نیزناکام ماند، خیر بسیار بیشتری جهت دست یابی به دموکراسی داشت تا این مسیری که طی ۱۵ سال گذشته طی شد و در عمل امکانات بیشتری برای تثیبت ولایت فقیه فراهم آورد. پوشیده نیست کوشش برای رفع حصر از محصوران سربلند وظیفه ای سیاسی و اخلاقی است اما شایسته بود رزمندگان و ایثار گران عزیزی که در ۲۵ بهمن ۱۴۰۳ به میدان آمدند این مطالبه را در دوره حسن روحانی می کردند که فریبکارانه با این شعار رای گرفت نه مسعود پزشکیان که تمام همت خود را مصروف این کرده تا مطیعانه پشت سر رهبری ، کشور را به سمت تاریکی و خاموشی ببرد.

🔺 سه دستاورد مهم اقدام نا به هنگام رزمندگان ، جانبازان ، ایثارگران در پانزدهمین سالروز حصر مهندس موسوی آزاد کردن واژه نیروهای ارزشی و انقلابی از حبس فرو مایگانی بود که به این نام هرعمل زشت ، ضد میهن و منافع ملی را به نام خود سند می‌زدند.دوم این بود که بار دیگر روشن شد هم چنان نیروهای سیاسی داخل کشورهستند که مرجعیت دارند و دلبستگی معنادار به امکان گذار مسالمیت آمیز سرمایه گذاری بر همین نیروهاست و سوم اینکه جمهوری اسلامی با بازداشت و دستگیری این عزیزان رزمنده هم به آنها و هم به مردم ثابت کرد کوچکترین نسبتی با مدنیت و دموکراسی ندارد جای خود حتی نیازی به رواداری با کسانی که «وجودش» را مدیون «جود» آنهاست نمی‌بیند. نظام مدعی ارزشها دربرابر ارزشی ترین نیروها که ثقل سیاسی خود را برآنها استوار کرده بود لشرکشی و خود را خلع سلاح کرد و یک شکست سنگین داخلی نیز بر شکست های منطقه ای خود افزود. نظام پشتوانه مردمی خود را از دست داده است و رهبر مستبد و متوهم آن دلخوش به جماعتی مزدور که خیابان ها را قرق کردند و جماعتی دیگر که روی تولید سلاح اتمی کار می کنند روز به شب می رساند اما به زودی «سیل مردم» جمهوری اسلامی را روانه کتابهای تاریخ خواهد کرد.

🆔️@tahkimmelat

BY تحکیم ملت