نکته: جامعه شناسی تجربه

ادب آداب دارد

محمد زینالی اناری
- از نظر نوربرت الیاس، فرایند مدرنیته نوعی گسترش آداب است، کدها و جزئیات نظام جدید به تدریج و بر اساس نهادها خلق می شود. افراد در جریان مشارکت همدلانه، در درون آن روابط هم شکل شده، به حاملهای کدهای اخلاقی و آداب چندین نهادی تبدیلی می شوند که زندگی شان از خلال آن می گذرد. مثال اعلی مدرسه، نهاد مدرن نوسازی اجتماعی جامعه ایرانی، ما را در خود می بلعد تا از ما فردی جدی، اهل دقت و ریاضت، محاسبه گر با مهارت های ارتباطی و اخلاقی بسازد. بعد از بیرون جهیدن از آن جزو سنخ شاگردان فلان مدرسه یا حتی فلان دانشگاه محسوب می شویم و با ورودمان در نهادهای دیگر کشور ممکن است دیگران را هم با فرهنگ مدرسه یا دانشگاه مان همشکل کنیم.

- سالها در مدرسه هایی با معلمانی الگوبخش درس خواندم. در فرهنگ خویشاوندی محلات، کانون های فرهنگی، هیئت های قرآنی و انجمن های هنری اردبیل رشد و نمو کرده ام و هم شکلی من با اغلب افرادی بود که نمود جدیت، ادب و آرامش بوده و خود به خود شکل خاصی به من بخشیده اند. اما در دوره هایی که با بچه های مدرسه های دیگر همکلاس می شدم یا در محیط های شغلی با سایر اشکال رفتاری متغیر مواجه می شدم، تحمل کدهای اخلاقی و آداب خشن و سلطه گرانه بر من دشوار بوده است. یک فرد عادی ساکن همین شهر و درس خوانده در مدرسه و دانشگاه، در میان افرادی بودم که گاه تحمل شوخی ها، رفتارهای جنسیت زده، تابوهایی که بیشتر به فرهنگ احساسات بدوی شبیه بوده و گاه تا پایان وقت کاری خسته و دلزده ام ساخته تا بی طرفی و تنهایی اختیار کرده حسرت گذشته های اخلاقی و ساکت این شهر را بخورم.

- نهاد سیاسی هم چنین بوده، وقتی در کودکی کتاب های مذهبی و ادبی می خواندم، نکوهش از دروغ گفتن، امانتداری و ارزش های متعدد اخلاقی چنان بر من وارد شده که همواره زندگی با دو صحنه ی متعدد بر من دشوار شده است. در حالی که همین الآن که می نویسم، از دالان وحشتی از دروغ های افرادی به ظاهر معتبر و محترم رد می شوم و وعده هایی که برای همکاری و غیره گرفته ام، به صورت نخودسیاه و سرکار گذاشتن بوده است. این را در همین هفته های اخیر در دنیای سیاست و انتخاب رئیس جمهور هم دیدم. دروغ بستن، جک ساختن و تحقیر و مسخره همدیگر که هجو و آلودگی اش برای فردی که با رسوب های اخلاقی صوفیان و حکمای اردبیل بزرگ شده به شدت ویران کننده است. می گویند ایران مدرن، اما وحشت از بی اخلاقی انسان ها و گروه های سیاسی و ایدئولوژیک مرا آزرده و ویران می سازد و از هر طرف که می روم، جز وحشتم نمی افزاید؛ زنهار از این بیابان وین راه بی نهایت.

@thing

www.tgoop.com/thing/2127

881 viewsمحمد زینالی, edited  Jul 6, 2024 at 11:50

ادب آداب دارد

محمد زینالی اناری
- از نظر نوربرت الیاس، فرایند مدرنیته نوعی گسترش آداب است، کدها و جزئیات نظام جدید به تدریج و بر اساس نهادها خلق می شود. افراد در جریان مشارکت همدلانه، در درون آن روابط هم شکل شده، به حاملهای کدهای اخلاقی و آداب چندین نهادی تبدیلی می شوند که زندگی شان از خلال آن می گذرد. مثال اعلی مدرسه، نهاد مدرن نوسازی اجتماعی جامعه ایرانی، ما را در خود می بلعد تا از ما فردی جدی، اهل دقت و ریاضت، محاسبه گر با مهارت های ارتباطی و اخلاقی بسازد. بعد از بیرون جهیدن از آن جزو سنخ شاگردان فلان مدرسه یا حتی فلان دانشگاه محسوب می شویم و با ورودمان در نهادهای دیگر کشور ممکن است دیگران را هم با فرهنگ مدرسه یا دانشگاه مان همشکل کنیم.

- سالها در مدرسه هایی با معلمانی الگوبخش درس خواندم. در فرهنگ خویشاوندی محلات، کانون های فرهنگی، هیئت های قرآنی و انجمن های هنری اردبیل رشد و نمو کرده ام و هم شکلی من با اغلب افرادی بود که نمود جدیت، ادب و آرامش بوده و خود به خود شکل خاصی به من بخشیده اند. اما در دوره هایی که با بچه های مدرسه های دیگر همکلاس می شدم یا در محیط های شغلی با سایر اشکال رفتاری متغیر مواجه می شدم، تحمل کدهای اخلاقی و آداب خشن و سلطه گرانه بر من دشوار بوده است. یک فرد عادی ساکن همین شهر و درس خوانده در مدرسه و دانشگاه، در میان افرادی بودم که گاه تحمل شوخی ها، رفتارهای جنسیت زده، تابوهایی که بیشتر به فرهنگ احساسات بدوی شبیه بوده و گاه تا پایان وقت کاری خسته و دلزده ام ساخته تا بی طرفی و تنهایی اختیار کرده حسرت گذشته های اخلاقی و ساکت این شهر را بخورم.

- نهاد سیاسی هم چنین بوده، وقتی در کودکی کتاب های مذهبی و ادبی می خواندم، نکوهش از دروغ گفتن، امانتداری و ارزش های متعدد اخلاقی چنان بر من وارد شده که همواره زندگی با دو صحنه ی متعدد بر من دشوار شده است. در حالی که همین الآن که می نویسم، از دالان وحشتی از دروغ های افرادی به ظاهر معتبر و محترم رد می شوم و وعده هایی که برای همکاری و غیره گرفته ام، به صورت نخودسیاه و سرکار گذاشتن بوده است. این را در همین هفته های اخیر در دنیای سیاست و انتخاب رئیس جمهور هم دیدم. دروغ بستن، جک ساختن و تحقیر و مسخره همدیگر که هجو و آلودگی اش برای فردی که با رسوب های اخلاقی صوفیان و حکمای اردبیل بزرگ شده به شدت ویران کننده است. می گویند ایران مدرن، اما وحشت از بی اخلاقی انسان ها و گروه های سیاسی و ایدئولوژیک مرا آزرده و ویران می سازد و از هر طرف که می روم، جز وحشتم نمی افزاید؛ زنهار از این بیابان وین راه بی نهایت.

@thing

BY نکته: جامعه شناسی تجربه