tgoop.com/vahidkarimipour/710
Last Update:
آخرین میخ تابوت بر روابط بین المللی دانشگاه های ایران،
سال ۲۰۲۵، سال جهانی کوانتوم است. کشور کوچک قطر به مدد برنامه ریزی و سرمایه گذاری از همین ابتدا شروع به جذب پژوهشگران این رشته از سرتاسر دنیا برای شرکت در کنفرانس های این سال کرده است. در کشور ما هم به مدد نابخردی بی حدواندازه، آخرین نفس های ارتباطات بین المللی گرفته شده. از سال ۲۰۰۷، وقتی که دولت و حکومت یک کلمه از اهمیت فناوری کوانتومی نمی دانستند، گروه پژوهشی اطلاعات کوانتومی اقدام به برگزاری کنفرانس دوسالانه اطلاعات (http://iicqi.sharif.edu/) کوانتومی کرده بود، آن هم با حداقل هزینه ها، با شرکت پژوهشگران برجسته این رشته از سرتاسر دنیا و بدون پرداخت حتی یک ریال هزینه سفر برای آنها .در تمام این سالها از همراهی پژوهشگران اروپایی و بخصوص ایتالیایی، کشوری که در بقیه زمینه ها نیز بهترین روابط را با ایران داشت، بهره مند بودیم. این کنفرانس ها شور و اشتیاقی برای کار علمی در یک نسل از دانشجویان و پژوهشگران این رشته در کل کشور برانگیخت. با تیره شدن روابط ایران و ایتالیا ، دیگر هیچ پژوهشگری و هیچ استاد دانشگاهی رغبت سفر به ایران را نخواهد داشت. ایران مزیت نسبی خود را در این رشته که از سالها پیش نسبت به تمام کشورهای منطقه در آن برتری داشت، از دست خواهد داد. در این چهل و پنج سال می بایست فهمیده می شد که مبادله افراد بین کشورها هم قواعد خاص خود را دارد و چه بسا دامنه یک اقدام و ابتکار در یک مورد گریبان بسیاری دیگر از فعالیت های کشور را نیز بگیرد و به آن آسیب بزند. حالا با این همه دستگاه ها و نهادهایی (https://www.mehrnews.com/news/6153460/) که همگی مشتاق پیوستن به این فناوری بوده و مشغول نوشتن نقشه راه کوانتوم هستند و در همه آنها هم بر گسترش ارتباطات بین المللی تاکید شده، چه کسی به کشور ما خواهد آمد؟
BY یادداشت های پراکنده - وحید کریمی پور- دانشگاه صنعتی شریف
Share with your friend now:
tgoop.com/vahidkarimipour/710