ویر (از رودکی تا نیما)

باران نه رگبار
#اسلامی_نُدوشن

‍ با آنکه صد سال از عمر مشروطه می‌گذرد، و به تولّای آن مردم می‌خواستند سرنوشتِ خود را از دستِ یک خانواده و گروه بیرون آورند و خود آن را در دست گیرند، با این حال باید نتیجه‌ی کار را از عارف قزوینی و میرزاده عشقی و ملک الشّعرا بهار و نسیم شمال پرسید، و نیما هم می‌گفت: «به کجای این شبِ تیره بیاویزم قبای ژنده‌ی خود را؟».
ایرانی از «مشروطه» به این سو، آزمایش‌های گوناگون کرده است و این امید را در خود پرورانده که به سکونی برسد. به زندگی‌ای دست یابد که متناسب با استعداد و تاریخ و اعتبار و منابعِ این کشور باشد، زندگی‌ای که اجازه بدهد که استعدادها راهِ رشد در پیش گیرند، و آرزوها اگر در حدّ معقول بودند، سرشان به سنگ نخورد. به نحوِ آگاه یا نا‌آگاه هدف از مشروطه‌خواهی این بود که مردم از «رعیّت بودن» بیرون آیند و قدری «شهروند» بشوند. این نبود که چند شِبْه به جای اصل گذارده شود و کار را انجام شده بشناسند.

               
@vir486

www.tgoop.com/vir486/2143

1.5K viewsNov 25, 2024 at 14:32

باران نه رگبار
#اسلامی_نُدوشن

‍ با آنکه صد سال از عمر مشروطه می‌گذرد، و به تولّای آن مردم می‌خواستند سرنوشتِ خود را از دستِ یک خانواده و گروه بیرون آورند و خود آن را در دست گیرند، با این حال باید نتیجه‌ی کار را از عارف قزوینی و میرزاده عشقی و ملک الشّعرا بهار و نسیم شمال پرسید، و نیما هم می‌گفت: «به کجای این شبِ تیره بیاویزم قبای ژنده‌ی خود را؟».
ایرانی از «مشروطه» به این سو، آزمایش‌های گوناگون کرده است و این امید را در خود پرورانده که به سکونی برسد. به زندگی‌ای دست یابد که متناسب با استعداد و تاریخ و اعتبار و منابعِ این کشور باشد، زندگی‌ای که اجازه بدهد که استعدادها راهِ رشد در پیش گیرند، و آرزوها اگر در حدّ معقول بودند، سرشان به سنگ نخورد. به نحوِ آگاه یا نا‌آگاه هدف از مشروطه‌خواهی این بود که مردم از «رعیّت بودن» بیرون آیند و قدری «شهروند» بشوند. این نبود که چند شِبْه به جای اصل گذارده شود و کار را انجام شده بشناسند.

               
@vir486

BY ویر (از رودکی تا نیما)