زبان‌ورزی

🍁 رابطهٔ فرهنگ و زبان: مکالمه و گفت‌وگو

✍🏻 طاهره شیخ‌الاسلام:

هموطنی می‌گفت بسیاری از ما در اکثر اوقات و تا قبل از اینکه ازدواج کرده و مستقل شویم با والدین‌مان در زیر یک سقف زندگی می‌کنیم. معمولاً صبحانه، ناهار و شام را دور هم می‌خوریم. اغلب با هم به گردش و مسافرت می‌رویم و، در عین حال، خیلی کم به معنای واقعی کلمه «با هم» هستیم. همیشه دیوار یا پرده‌ای از حرمت و خجالت، که به نوعی بیگانگی منجر می‌شود، بین ما و والدین‌مان حائل بوده است. دوران بحرانی بلوغ را، که بیشترین نیازهای عاطفی را می‌طلبد تنها و سرگردان سپری کرده‌ایم. به‌ندرت به یاد می‌آورم که توانسته باشیم با پدر و مادرمان به گفت‌وگویی خصوصی و دوستانه از آنچه در دل و روح‌مان می‌گذرد پرداخته باشیم. هیچ به یاد ندارم که افراد خانواده دور هم نشسته و در فضایی دوستانه، به دور از تحقیر توهین و عصبانیت، مسائل، دلگیری‌ها و مشکلات‌مان را مطرح کرده باشیم. بیشترِ اوقات یا سکوت کرده و فرو خورده‌ایم و یا اگر شروع کرده‌ایم، به جنگ و جدال و گریه و فحاشی ختم شده است؛ در حالی‌که این غربی‌ها به‌راحتی می‌توانند با هم ارتباط برقرار کنند و بدون رودربایستی حرف‌های‌شان را به یکدیگر بزنند، عباراتی چون:

We need to talk. I want to talk to you, I have to talk to you, I need to talk to you

که به معنای «من احتیاج به صحبت‌کردن با تو دارم» یا «من می‌خواهم یا باید با شما حرف بزنم» یا «ما احتیاج به صحبت‌کردن با هم داریم» از زبان اینها بسیار گفته و شنیده می‌شود.

این هموطن سپس چنین ادامه داد: روزی فرزند نوجوانم از مدرسه به خانه آمد و به زبان انگلیسی به من گفت که می‌خواهد با من حرف بزند. با یکدیگر به اتاقی رفتیم و حدود يک ساعتی با هم به زبان انگلیسی صحبت کردیم. برایم خیلی جالب بود که با این زبان نه او شرمگین از طرح سؤالات و مشکلاتش بود و نه من از شنیدن و صحبت‌کردن با او در مورد آنها احساس ناراحتی می‌کردم؛ در حالی‌که برای هر دوی ما احترام ،غرور، خجالت و ترس سدهایی بودند که مانع از سهولت برقراریِ رابطه به زبان فارسی می‌شدند. این خانم هموطن، پس از ابراز خوشحالی از اینکه به برکت دانستنِ يک زبان دیگر فاصله او و فرزندانش بسیار کم شده بود، می‌پرسید آیا می‌شود روزی در جامعهٔ ما نیز این فاصله‌ها، که به‌خاطر وجود تابوهای ذهنی و پرده‌های نامرئیِ ترس و احترام به‌وجود آمده است، از بین برود و افراد بتوانند با سهولت و صمیمت با هم ارتباط صحیح، صادقانه و سالمی برقرار نمایند؟ (شیخ‌الاسلام، ۱۳۹۵: ۳۰۶ ــ ۳۰۷)

📚 شیخ‌الاسلام، طاهره. (۱۳۹۵). در اسارت فرهنگ: ریشه‌یابی خلق‌وخو، آداب و عادات ما ایرانی‌ها. تهران: انتشارات صمدیه.

#⃣ #زبان_و_فرهنگ

www.tgoop.com/zabanvarzi/1046

957 viewsedited  Nov 24 at 03:02

🍁 رابطهٔ فرهنگ و زبان: مکالمه و گفت‌وگو

✍🏻 طاهره شیخ‌الاسلام:

هموطنی می‌گفت بسیاری از ما در اکثر اوقات و تا قبل از اینکه ازدواج کرده و مستقل شویم با والدین‌مان در زیر یک سقف زندگی می‌کنیم. معمولاً صبحانه، ناهار و شام را دور هم می‌خوریم. اغلب با هم به گردش و مسافرت می‌رویم و، در عین حال، خیلی کم به معنای واقعی کلمه «با هم» هستیم. همیشه دیوار یا پرده‌ای از حرمت و خجالت، که به نوعی بیگانگی منجر می‌شود، بین ما و والدین‌مان حائل بوده است. دوران بحرانی بلوغ را، که بیشترین نیازهای عاطفی را می‌طلبد تنها و سرگردان سپری کرده‌ایم. به‌ندرت به یاد می‌آورم که توانسته باشیم با پدر و مادرمان به گفت‌وگویی خصوصی و دوستانه از آنچه در دل و روح‌مان می‌گذرد پرداخته باشیم. هیچ به یاد ندارم که افراد خانواده دور هم نشسته و در فضایی دوستانه، به دور از تحقیر توهین و عصبانیت، مسائل، دلگیری‌ها و مشکلات‌مان را مطرح کرده باشیم. بیشترِ اوقات یا سکوت کرده و فرو خورده‌ایم و یا اگر شروع کرده‌ایم، به جنگ و جدال و گریه و فحاشی ختم شده است؛ در حالی‌که این غربی‌ها به‌راحتی می‌توانند با هم ارتباط برقرار کنند و بدون رودربایستی حرف‌های‌شان را به یکدیگر بزنند، عباراتی چون:

We need to talk. I want to talk to you, I have to talk to you, I need to talk to you

که به معنای «من احتیاج به صحبت‌کردن با تو دارم» یا «من می‌خواهم یا باید با شما حرف بزنم» یا «ما احتیاج به صحبت‌کردن با هم داریم» از زبان اینها بسیار گفته و شنیده می‌شود.

این هموطن سپس چنین ادامه داد: روزی فرزند نوجوانم از مدرسه به خانه آمد و به زبان انگلیسی به من گفت که می‌خواهد با من حرف بزند. با یکدیگر به اتاقی رفتیم و حدود يک ساعتی با هم به زبان انگلیسی صحبت کردیم. برایم خیلی جالب بود که با این زبان نه او شرمگین از طرح سؤالات و مشکلاتش بود و نه من از شنیدن و صحبت‌کردن با او در مورد آنها احساس ناراحتی می‌کردم؛ در حالی‌که برای هر دوی ما احترام ،غرور، خجالت و ترس سدهایی بودند که مانع از سهولت برقراریِ رابطه به زبان فارسی می‌شدند. این خانم هموطن، پس از ابراز خوشحالی از اینکه به برکت دانستنِ يک زبان دیگر فاصله او و فرزندانش بسیار کم شده بود، می‌پرسید آیا می‌شود روزی در جامعهٔ ما نیز این فاصله‌ها، که به‌خاطر وجود تابوهای ذهنی و پرده‌های نامرئیِ ترس و احترام به‌وجود آمده است، از بین برود و افراد بتوانند با سهولت و صمیمت با هم ارتباط صحیح، صادقانه و سالمی برقرار نمایند؟ (شیخ‌الاسلام، ۱۳۹۵: ۳۰۶ ــ ۳۰۷)

📚 شیخ‌الاسلام، طاهره. (۱۳۹۵). در اسارت فرهنگ: ریشه‌یابی خلق‌وخو، آداب و عادات ما ایرانی‌ها. تهران: انتشارات صمدیه.

#⃣ #زبان_و_فرهنگ

BY زبان‌ورزی