tgoop.com/zamaneyebarkhord/779
Last Update:
چه كسي از علوم اجتماعی مي‌ترسد؟
✍محسن آزموده
در آستانه انتخابات رياست‌جمهوری و در حالی كه شهردار تهران در مقام يكی از كانديداهای تاييد صلاحيت شده توسط شوراي نگهبان در مناظره‌ها و برنامه‌های انتخاباتی وعده و شعارهای جذاب ميی‌دهد، خبر آمده كه شهرداری تهران قصد دارد انجمن جامعه‌شناسی را از ساختماني كه از ده سال پيش در اختيار اين انجمن قرار گرفته، بيرون كند و دستور به تخليه داده است. دكتر سعيد معيدفر، رييس كنوني انجمن جامعه‌شناسی ايران در گفت‌وگوي مفصلي با خبرآنلاين، به چند و چون موضوع پرداخته و توضيح داده كه اين انجمن از سال 1393 براي توسعه فعاليت‌هايش يك مركز آموزش‌هايثی تخصصی با شركت مخاطبان عام تاسيس كرد. در آن زمان با مصوبه شورای شهر وقت تهران، ساختمانی در خيابان يوسف‌آباد در اختيار اين انجمن قرار گرفت. انجمن هم بنا به اعتمادی كه به شهرداری داشت، هزينه‌های سنگينی براي تجهيز امكانات آموزشی در اين مكان خرج كرده است.
دكتر معيدفر در اين گفت‌وگو تاكيد كرده كه تاسيس اين مركز و تشكيل كلاس‌ها با همت زنده‌ياد دكتر قانعی‌راد، رييس وقت انجمن جامعه‌شناسی ايران صورت گرفت. از قضای روزگار، همين روزها ششمين سالگرد درگذشت محمدامين قانعی‌راد (1334 -24 خرداد 1397) است، جامعه‌شناس فقيد ايرانی كه يكی از فعال‌ترين اساتيد جامعه‌شناسی در ايران بود و به اذعان اكثريت اصحاب علوم اجتماعی در ايران، دوران رياست او بر انجمن جامعه‌شناسی (دوره‌های هفتم و هشتم از سال 1389 تا 1395) از درخشان‌ترين دوره‌های فعاليت اين نهاد محسوب می‌شود. اينك برخورد ناصواب شهرداری اين ميراث ارزشمند را تهديد كرده و بود و نبود آن را دچار مخاطره ساخته است.
توجيه شهرداری درباره اين اقدام هر چه باشد-تاكنون واكنشی نشان نداده- توضيح آن از روي برخوردهای پيشين ايشان قابل حدس است. مديران و تصميم‌گيرندگان شهرداري علوم اجتماعی و به‌طور كلی علوم انسانی را دوست ندارند و بدشان نمی‌آيد كه كلا در اين رشته‌ها و نهادها بسته شود. مثال واضحش ماجرای خانه انديشمندان علوم انسانی است. سال گذشته (13 تير 1402) تعدادی از نيروهای شهرداری، زيرمجموعه معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری، در موسسه فرهنگی خانه انديشمندان علوم انسانی حاضر شده و از اعضا و مديران موسسه خواستند وسايل خود را جمع كرده و ساختمان را تحويل شهرداری دهند. واكنش درخور جامعه مدنی و رسانه‌ها و پژوهشگران و استادان دانشگاه در نهايت موجب شد كه شهرداری كمی عقب‌نشينی كند. البته همان موقع مسوولان شهرداری گفتند كه ما مشكلی با فعاليت‌های خانه انديشمندان نداريم، بلكه موضوع امری صرفا حقوقي و مربوط به ملك و املاك است. برخورد اخير شهرداری با انجمن جامعه‌شناسی، اما واقعيت حدس بالا را تقويت می‌كند، اينكه اين مديران دل خوشي از علوم انساني و علوم اجتماعی و علاقه‌ای به فعاليت اصحاب علوم اجتماعی در فضاي عمومی ندارند.
اما ريشه و علت اين دوست نداشتن چيست؟ پاسخ اين پرسش را البته بايد از خود ايشان پرسيد و ما تنها می‌توانيم با حدس و گمان پيش برويم. ظن قوی آن است كه ايشان از علوم انسانی و زيرشاخه‌های آن يعنی علوم اجتماعی می‌هراسند، چراكه اين علوم بيش و پيش از هر چيز به آگاهی جامعه و تقويت جامعه مدنی ياری مي‌رسانند و شهروندان را به حق و حقوق خويش آگاه می‌سازند. علوم اجتماعی در خاستگاه تاريخی و جغرافيايی خودشان از مهم‌ترين ابزارهای پيشبرد قانون‌گرايی و دموكراسی بودند. در جامعه ايران هم مهم‌ترين كاركرد علوم انسانی به معنی اعم و علوم اجتماعی به‌طور خاص آگاهی‌بخشی و پيشبرد جامعه به سمت ارزش‌های روشنگری بوده و هست. اين علوم به‌طور خاص با هر گونه جزم‌انديشی و انحصارگرايی مخالفند و به جای آن بر تكثرگرايی، آزادی بيان و انديشه و رواداری و تساهل تاكيد می‌ورزند و جامعه را به سمت حكومت قانون و دموكراسی رهنمون می‌كنند.
ممكن است كساني كه حكم تخليه ساختمان يوسف‌آباد را به انجمن جامعه‌شناسی داده‌اند، بگويند ما هراسی از علوم اجتماعی نداريم. در اين صورت بايد از ايشان پرسيد كه چرا به هر طريقي كه مي‌توانيد، جلوي فعاليت نهادهاي مدنی علمی مثل انجمن جامعه‌شناسی سنگ‌اندازی می‌كنيد؟ چطور تحمل نمی‌كنيد كه در اين كلانشهر درندشت يك ساختمان متعلق به نهادی باشد كه در آن شماری از متعهدترين و دلسوزترين پژوهشگران ايران كار و فعاليت می‌كنند؟ آيا جای شما را تنگ كرده‌اند؟ آيا واقعا شهرداري لنگ همان يك ساختمان است؟ اگر مساله ترس از علوم اجتماعی نيست، پس مشكل كجاست؟
منتشر شده در روزنامه اعتماد
▪️▪️▪️▪️
@zamaneyebarkhord
BY زمانهٔ برخورد
Share with your friend now:
tgoop.com/zamaneyebarkhord/779