کتاب دانش

داستان های کوتاه ۱۶-
📚 اختلاف_حساب

۱۶ به فکرش رسید چطور است
کارش را ول کند و برود!
و روز دیگر تراز را بدهد!
ولی آخر چرا!
خبری که نشده.
هنوز زنش که نخواسته بود
کارش را ول کند هنوز که تلفن نکرده
بود. درست است که او ناراحت است
ولی آخر زنش هم مادر است و
شاید هم بیشتر از او به فکر فرزندش
هست. وانگهی آنها که قول و قرارشان را گذاشته اند و هیچ احتياطی را
از دست نداده اند. گذشته از این ها
کار او که داشت تمام می شد.
ته دلش حتم داشت که تا حالا
اتفاق بدی نیفتاده ولی هی به خودش
می گفت
نکنه کار از کار گذشته باشه؟
نکنه دیگه دیر شده باشه؟
نکنه از قصد به او خبر ندادند؟
برای این بوده که نخواستند خبر بد
را ناگهانی برای او بفرستند؟
ولی باز به خودش اطمینان می داد
که زنش مواظب خواهد بود و در
صورت لزوم او را بی خبر نخواهد
گذاشت.
تلفن روی میز رئیس هم حالا خالی بود
و کسی به آن کاری نداشت.
او می دانست که سیم دایره ی
حساب جاری را عصرها مستقیما به
خارج وصل می کنند قسمت های
دیگر هیچ وقت به این دیری کار
نمی کردند.

ولی او ناراحت بود بالاخره پدر بود.
ساعت، شش و نیم را زد.
راستی داره دیر میشه.
از پنجره های تالار نور چندانی به
درون نمی آمد
پیشخدمت ها هم رفته بودند و حالا
دونفر توی تالار مانده بودند.
بلند شد و کلید چراغ را زد.
حالا سکوتی که تالار را گرفته بود
زیر نور دریده ی چراغ ها روشن تر و
واضح تر به چشم می خورد.

این بار ورق را که برگرداند
باز حواسش پرت شد. رقم بستانکار
از یک عدد هفت رقمی درست شده
بود که چهار تای اول آن عدد چهار
بود. اعداد چهار با کمرهای شکسته
و تاشده ی خودشان مثل اینکه
دنبال هم نشسته بودند و انتظار
خبر بدی را می کشیدند، کمی به
این رقم دقیق شد و خواست
عده ی اعداد چهار را یک بار دیگر
بشمرد مثل اینکه هر هفت رقم،
چهار شده بودند و او به اواخر رقم
که رسید دیگر چشمش سیاهی
رفت تار شد و تشخیص نداد که
دنباله ی رقم های چهار تا کجاها
کشیده شده بود.
مثل اینکه خیلی
دور می رفت، خیلی دور، تا آنجا که
نزدیک دواخانه ی پهلوی خانه شان،
توی خانه ی خودشان،
پسرش از فشار مرض خُرد شده بود
و کمرِ بچه گانه اش تا خورده بود
و مثل این عدد چهار که باز هم
زیر قلمش آمده بود، درهم خُرد
شده بود و روی دست مادرش پرپر
می زد....
نزدیک بود فریاد بکشد از کابوس
هولناکی که این عدد لعنتی چهار
به دنبال خود برای او آورده بود
به وحشت افتاد.
با دستمال یک بار دیگر عرق
پیشانی اش را گرفت. نفس بلندی
کشید و بی خودی از رفیق
هم اتاقش که تنها در آن ته،
روی میزش خم شده بود
پرسید - ساعت چند است. -
در میان تا خوردگی و درهم شکستگیِ
آخرین عدد چهار که دنبال این رقم
دراز و بی انتها معلوم نبود به انتظار
چه فاجعه ای چه خبر وحشتناکی
نشسته بود.
🖊 جلال_آل_احمد

ادامه دارد...

@ktabdansh 🌙💫✨

174 views🇫🇷 ORDIBEHESHT 🎶, 17:57